Όταν αποφασίσεις να διεξάγεις τον δικό σου αγώνα, φρόντισε τα όπλα σου να μην σε προδώσουν! Ένας αγώνας είναι η ζωή, ένας μόχθος σε μια ατελείωτη πορεία, ένα δρασκέλισμα στο άγνωστο, ένα πέταγμα στις ψηλές κορυφές – και πρέπει να μην λιγοψυχήσεις – να είσαι ελαφρύς!
Με πόνο πρέπει συνεχώς να αφήνεις πράγματα πίσω σου – να τα τιμάς με το δάκρυ σου, μα πότε σου μην κλάψεις πικρά γι αυτά! Σκέφτηκες ποτέ πως στα μεγάλα ταξίδια δεν μπορεί να υπάρξει γυρισμός; Μην φοβάσαι τα εμπόδια γιατί ίσως η υπερκέραση τους να είναι τελικά και ο αληθινός προορισμός αυτού του ταξιδίου.
Το κάθε σου βήμα οφείλεις να το κάνεις αποφασιστικά – με μάτια που γυαλίζουν να ξεχύνεσαι σε ανεξερεύνητους τόπους.
Ησυχία, ξεκούραση και άνετη ζωή δεν θα υπάρξουν ποτέ για σένα – αλήθεια το αντέχεις αυτό;
Και μην περιμένεις να σε βοηθήσει κανείς – μάλιστα μπορεί να σου φράξουν τον δρόμο, γιατί πάντα κοιτούν διστακτικά αυτούς που ανοίγουν καινούριους δρόμους – « χαμένοι είναι για μας όλοι οι αναχωρητές» θα τους έχεις ακούσει να λεν…
Και όταν ξεμακρύνεις από την ποντικοπαγίδες – τις απάνθρωπες πόλεις – τότε θα καταλάβεις πως ο άνθρωπος μπορεί να υπάρξει πραγματικά ελεύθερος μόνο μέσα στην φύση – η ελευθερία στις πόλεις, κάπως αλλιώς πρέπει να λέγεται!
Φύγε - λοιπόν τι κάθεσαι; – μην χαραμίζεις άλλη ζωή – δεύτερη ζωή δεν έχει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου