"οι Αγγλιδούλες ζεσταίνονται"

Οι Αγγλιδούλες οι μικρές σήμερα ρίχνονται τρίτη φορά στη μάχη – στα καπάκια μετά το Σαββάτο κάνουν πάλι σέντρα. Λογικό είναι να βιάζονται, αφού έχουν να διανύσουν έναν μαραθώνιο 46 αγωνιστικών! Και είπαμε, αυτό το μεγάλο εύρος αγώνων κάνει και την Αγγλία διαφορετική. Εντάξει, δεν είναι μόνο αυτό, αλλά αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο. Είναι πολλές οι αγωνιστικές για να πάει μια ομάδα συνέχεια τρένο. Έχουμε φορμαρίσματα και ντεφορμαρίσματα, έχουμε ομάδες που τους πρώτους μήνες δεν βλέπονται (περσινή Μπάρνσλει) και ομάδες που ξεκινούν ελπιδοφόρα και μετά γίνονται για τα σκυλιά.

"οι πρώτεςπιστολιές"

Η 2η αγωνιστική μάς άφησε χθες και είχαμε τις πρώτες ντουφεκιές, τις πρώτες απώλειες. Κοιτάζοντας τώρα πάλι τα αποτελέσματα, δεν μπορώ να καταλάβω και πολλά. Ένα χάος βλέπω – και θα περάσει καιρός για να έρθει η μέρα που θα γίνουν όλα πιο κατανοητά…

Πάρε τη φαβόρα τη Σίτι - σου πουλάει παραμύθι ο μπουκ για αξία στο 1,2 κάτι, τρως τον παπά και

"σκέψεις για το αουτσάιντερ"

Να ξεφύγω, λίγο κάθομαι και γράφω. Έμπλεξα με τις παπαριές των σόσιαλ μίντια και στραβώθηκα και κουφάθηκα και πέταξα και κάτι ζάρια και το έφαγα το φάσκελο από τον επίτιμο καλεσμένο της σπηλιάς. Ρε παπάρα, μου λέει, ζάρια έβαλες να βλέπει ο κόσμος; Είναι που ‘ναι, να τον κάνεις χειρότερο; Αντί να του βάλεις ένα Βούδα σε περισυλλογή; Να του βάλεις μια φάκα; Μια παγίδα; Κάτι; Εσύ πήγες και το γύρισες στο μπαρμπούτι; Τι μηνύματα περνάς στον κόσμο, ρε;

"προσαρμογή και παραλήρημα"

Μήνας προσαρμογής – Ο Αύγουστος για μας είναι μήνας προσαρμογής. Πώς λέγαμε στο στρατό εβδομάδα προσαρμογής, όταν άλλαζες στρατόπεδο; Άλλο αν υπήρχαν και τάγματα που σε πετούσαν κατευθείαν στα βαθιά. 

Να προσαρμοστούμε ύστερα από μακριά αποχή και να μην βιαστούμε να πέσουμε στα βαθιά. Δεύτερη αγωνιστική έρχεται και ακόμη κοιτάζοντας τους αγώνες δεν ξέρεις πού βρίσκεται η ευκαιρία και πού η παγίδα. Θα βγάλουμε αύριο ειδικό κείμενο για τους ταπεινούς, ας δούμε τώρα τη γκλαμουριά της Αγγλίας.

"Αυγουστιάτικες παπαριές"

Τι να γράψεις και τι να ρημάξεις; Μετά την «επιτυχία» του Πόκεμον! Και παπαριές γράφτηκαν εδώ και καταθέσεις ψυχής και στοιχηματικές απόψεις, απόρροιας χρόνων, και ήρθε αυτή η μαλακία και σάρωσε στα τσατ. Πολυδιαβασμένο άρθρο του γέρο Μπαζ το Πόκεμον, ένα ρηχό κείμενο, ένα κείμενο της πλάκας, γραμμένο στο πόδι. Και όμως τιμήθηκε όσο κανένα άλλο. Ασθμαίνοντας το δεύτερο στέκεται ξεχασμένο και λυπημένο…

Γύρνα το στο «εμπορικό» φωνάζει ένας άλλος – έχουν πέραση αυτά. Να πιάσεις το σφυγμό του κόσμου, να γράφεις όχι

"στο καφενείο των μπούκ"

Στον καφενέ των μπουκ σε περίοπτη θέση θα βρεις το τραπέζι όπου κάθεται πάντα ο γέρο μπουκ – αυτό το σατανικό μυαλό λένε πως βρίσκεται πίσω από το προκαθορισμένο στοίχημα. Αυτός μοίρασε το πρώτο κουπόνι και κατάλαβε πως έχει ψωμί η υπόθεση -  να αφήσεις τον κόσμο να πιστεύει πως μπορεί εύκολα να βρει τα αποτελέσματα ποδοσφαιρικών αγώνων -  χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και ικανότητες.  Έβαλε και τις αποδόσεις και είπε: απλά τις βάζω για να μπορείτε εύκολα να βρείτε την

"κοιτάζοντας το ταβάνι"

Το χθεσινό βράδυ ήταν, θαρρώ, που το πέρασα κοιτάζοντας το ταβάνι. Υπάρχουν κι αυτές οι βραδιές, μην γελάτε, κύριοι! Να κοιτάς το ταβάνι συντροφιά με τα διαόλια σου δεν είναι και κάτι συνηθισμένο. Ο χρόνος να περνάει βασανιστικά και το ταβάνι να σε κοιτάει διαπεραστικά. Και τα διαόλια να έχουν στήσει χορό μέσα στο κεφάλι σου και όχι μόνο…

Η Καλή Νεράιδα του Στοιχήματος (Ουκ εν τω πολλώ το .pdf και «ένα κάρο» λεφτά…)

Πάντα είχα την απορία για ποιο λόγο πάμε και μπλέκουμε με το Στοίχημα και κυρίως γιατί έχουμε την απαίτηση να βγαίνουμε κερδισμένοι, αφού ό,τι και να κάνουμε δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε από πριν με βεβαιότητα την έκβαση ενός οποιουδήποτε αγώνα. Και μετά έρχεται η άλλη, η «πονηρή» σκέψη: τι ωραία που θα ήταν αν υπήρχε τρόπος κάποιοι από μας να ξέραμε από πριν την έκβαση των αγώνων: θα βγάζαμε προφανώς «ένα κάρο» λεφτά! Είναι μία σκέψη σαν ευχή που όλοι μας έχουμε κάνει στα όνειρα μας, παραδεχθείτε το. Είναι σίγουρο δε, ότι και ο Αιώνιος Παίκτης την είχε πολλές φορές κάνει αυτήν την σκέψη.