Και την όγδοη μέρα της δημιουργίας ο Θεός έπλασε το στοίχημα. Υπήρχαν φήμες ότι ήταν το τελευταίο σχέδιο του διαβόλου προτού εκπέσει. Μετά την ανεμελιά και την τεμπελιά του παράδεισου το νέο τοπίο που ανοιγόταν μπροστά για τον άνθρωπο ήταν τρομερά δύσκολο. Μέτα την πτώση ο άνθρωπος έπρεπε να κοπιάζει για το ψωμί του! Από τον παράδεισο βρέθηκε στην κόλαση και έπρεπε να βρει τρόπο να επιβιώσει. Ο τρόπος έπρεπε να θυμίζει την παραδεισένια ζωή - άκοπα και ξεκούραστα να βγαίνει το ψωμί...
Ετούτο το κουμάρι που μοίραζε λεφτά, έμοιαζε σαν βάρκα που θα πήγαινε τον άνθρωπο στη "Γη της Επαγγελίας"! Αμέσως οι άνθρωποι έπιασαν δουλειά για να μάθουν να κερδίζουν και να βγάζουν το ψωμί τους!
Μα η απληστία φώλιασε γρήγορα στις καρδιές τους. Άρχισαν να μην αποζητούν μόνο το ψωμί, αλλά γρήγορα έκαναν σχέδια και για παντεσπάνι.
Τότε οι άνθρωποι αποφάσισαν να φτιάξουν τον πύργο της Βαβέλ – αφιερωμένο στο στοίχημα που μέσω αυτού ο άνθρωπος πίστεψε πως θα ξαναζήσει στον παράδεισο! Τότε ο Θεός ενοχλημένος από την αλαζονεία του ανθρώπου αποφάσισε να τιμωρήσει τον άνθρωπο. Έσπειρε τη σύγχιση και την αμφιβολία στα μυαλά των ανθρώπων. Σταμάτησαν να σκέπτονται να κερδίσουν στο στοίχημα και άρχισαν να μπερδεύονται με σκέψεις πώς να κερδίσουν στο στοίχημα!
Άλλος έλεγε πως ο μόνος τρόπος είναι τα φαβορί, άλλος θεοποιούσε τα αουτσάιντερ, άλλος στράφηκε ευλαβικά στα μαθηματικά, άλλος προσκυνούσε τις αποδόσεις, άλλος έπαθε μανία με τα γκολ, άλλος πίστευε πως πρέπει να παίζεις μέρες πριν και άλλος φώναζε πως μόνο την ώρα του αγώνα μπορείς να κερδίσεις. Άλλος πίστευε στον μπουκ κι άλλος πίστευε στον παίκτη, άλλος δεν δέχονταν να παραβιάζονται τα μονά και άλλος κρυφά προσεύχονταν στις δυάδες και στις τριάδες. Άλλος έλεγε πως όλοι μπορούν να γίνουν πολίτες του κόσμου και άλλος πως ο καθένας αγιάζει μόνο σε έναν τόπο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου