Καλημέρα. Το ματσάκι χθες το πήρε ο Μέσι περπατώντας. 4-0 η Μπάρτσα του Μέσι τη Σίτι του Πεπ. Χατ τρικ ο κοντός και ο Γκουαρντιόλα έφυγε ταπεινωμένος από κει όπου μεγαλούργησε. Τι να λέμε τώρα; Ο άνθρωπος είναι αλλού ποδοσφαιρικά. Τρεις φορές βρέθηκε κοντά στο γκολ και τις τρεις τις έκανε γκολ και τους πήρε και ένα πέναλτι, αφού πέρασε όσους βρήκε μπροστά του.
Αλλά το αποτέλεσα στο ποδόσφαιρο είναι άτιμο πράγμα. Αν δεις καθαρά το αποτέλεσμα, λες η Σίτι δεν υπήρχε χθες. Το κοντέρ σταμάτησε στα 4 και με χαμένο πέναλτι για την Μπάρτσα – ποια Σίτι, μωρέ Γκουαρντιόλα; Λες δεν υπάρχει στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη φανέλα βαριά, με όνομα Μάντσεστερ Σίτι και αλλάζεις σελίδα.
Αλλά εγώ είδα μια Σίτι να βάζει δύσκολα στην Μπάρτσα μέχρι το 58 που έκανε την πατάτα ο Μπράβο. Η ειρωνεία είναι πως έφαγε το Χαρτ ο Γκουαρντιόλα, γιατί δεν ταίριαζε στη φιλοσοφία του. Θέλω, σου λέει, και ο τερματοφύλακας να μπορεί με την μπάλα στα πόδια, να μου φτιάχνει ποδόσφαιρο. Όχι να του την γυρνάνε πίσω και να μου την πετάει στην κερκίδα. Και βγαίνει ο Μπράβο με τα πόδια και τη δίνει στον Σουάρες και καλοχώνευτη η τεσσάρα.
Μέχρι εκείνο το σημείο εγώ είδα μια ανταγωνιστική Σίτι, που έφαγε ένα γκολ από κόντρες και γλίστρημα και είχε φάσεις να ισοφαρίσει. Και καλές φάσεις, δουλεμένες. Και μια Μπάρτσα να προβληματίζει, αφού ο Ινιέστα πήγε 33, ο Μπούσκετς μεγάλωσε και βάρυνε και ο φιλότιμος Ράκιτιτς ποτέ δεν αναπλήρωσε τον Τσάβι. Όσο πίεζε η Σίτι, έβλεπες πως τα χαφ της Μπαρτσελόνα δεν μπορούσαν να πάρουν την μπάλα από την άμυνά τους, γι’ αυτό και κυκλοφορούσε την μπάλα η γηπεδούχος μέσα στην περιοχή της.
Δηλαδή δεν μπορείς να μην πεις πως τους έβαλε δύσκολα ο Πεπ, απλά μετά την κόκκινη η Σίτι κατέρρευσε. Εκεί μέτρησε ίσως η μικρή φανέλα ακόμα και η κλάση του Μέσι, που τιμώρησε κάθε λάθος των παικτών του παλιού του προπονητή. Γιατί δεν τους γύρισε πίσω ο Γκουαρντιόλα; Θα μου πεις, να γλυτώσει το διασυρμό. Γιατί μάλλον ούτε θέλει, ούτε μπορεί.
Πάντως βλέπω να τη φτιάχνει την Σίτι σε βάθος χρόνου – ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει και στην Ευρώπη και θα φέρει τη σφραγίδα του. Η Μπαρτσελόνα βλέπω όμως και ηλικιακά φτάνει στο τέλος του κύκλου της. Ο Ινιέστα λογικά κάνει την τελευταία του χρονιά, Μπούσκετς, Ματσεράνο, Πικέ μεγάλωσαν και ο μόνιμος περίπατος του Μέσι χωρίς την μπάλα δεν πρέπει να περνά απαρατήρητος, όσο και αν τον καλύπτει με το εξωπραγματικό του ταλέντο.
Τυχεροί όσοι τον παρακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια – από πιτσιρίκι με μακριά μαλλιά, μέχρι τώρα που τα έκανε ξανθά. Γιατί τον άλλον τον «τρελό», το Μαραντόνα, πού να τον έβλεπες; Σε κάνα Μουντιάλ και κάτι σκόρπια ματς, κυρίως με Νάπολι.
Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ Μέσι και Ρονάλντο. Ο πρώτος είναι ποδοσφαιριστής με αστείρευτο φυσικό ταλέντο και ο δεύτερος αθλητής που δούλεψε πολύ για να φτάσει να είναι δεύτερος.
Στοιχηματικά κάτι φαβορί της πλάκας πέρασαν, που τα βάζουν όμως σε σοβαρό παιχνίδι. Σήμερα έχει και Ουέφα, σαν να δίνεις σε διαβητικό ζάχαρη είναι αυτά. Εμείς Nklaps (που έχεις και απουσίες, τις μετράω) που δεν είμαστε διαβητικοί, την αποφεύγουμε την ζάχαρη – «όπως ο διάολος το λιβάνι». Αλλά δεν μπορούμε και στον καθένα να του πούμε τι θα τρώει. Συνταγές βγάζουμε, για διαβητικούς και όχι μόνο…
ΥΓ. Να βάζαμε και κάνα ερώτημα, ρε θαμώνα, για το Ουέφα σήμερα, αν πρέπει ο κόσμος να ποντάρει με καμάρι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου