"Τα σούρτα φέρτα στους γκισέδες"

Μύρισε καλοκαίρι και λέω να αρχίσουμε τα θέματα, τα αναθέματα για το κουμάρι. Χωρίς φανφάρες και κραυγές, αλλά με ήρεμες φωνές να δείξουμε στον κόσμο πως είναι τόσο δύσκολο το άτιμο, που οι πιο πολλοί δεν θα έπρεπε να περνούν απ έξω από τους γκισέδες.

«πεις, δεν πεις, θα περνούν - θα μου πεις.» - θα περνούν, αλλά άκρη δεν θα βρουν. Όχι ότι είναι και εύκολο να βρεις άκρη με δαύτο, αλλά να μην σε βλέπουν τα αλάνια πίσω από τους γκισέδες και να λεν: «καλώς τον πελάτη τον εκλεκτό…»

Ψαχτείτε για να βρείτε και μην παίζετε ότι κινείτε αν θέλετε να σωθείτε. Εδώ ξεκινά και το θέμα μας. «τα σούρτα φέρτα στους γκισέδες» - δηλαδή ο παίκτης «ο αιώνιος», παίκτης τι χαΐρι θα βρει να ξημεροβραδιάζεται στους γκισέδες;

Η ενασχόληση σε καθημερινή βάση με το κουμάρι – το να ανοίγεσαι δηλαδή σε πολλά μέτωπα, να είσαι ένας τυχοδιώκτης, ένας πολεμιστής πάντως καιρού, να βλέπεις όλους τους γκισέδες το ίδιο, να πιστεύεις πως κάθε στιγμή οι ευκαιρίες είναι εκεί και σε περιμένουν…

Η καθημερινή ενασχόληση δηλαδή μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα στην τσέπη μας  ή είναι η τροφή που ταΐζουμε τον τζογαδόρο που κρύβουμε μέσα μας, αλλά δεν ευνοεί τον παίκτη. Και είναι ο τζογαδόρος τελικά, που μας οδηγεί να βλέπουμε συνέχεια ευκαιρίες; ή ένα ακονισμένο μυαλό που με τα χρονιά απόκτησε ένα πιο καθαρό βλέμμα;  

Δεν είναι εύκολες απαντήσεις αυτές, γι αυτό για χρόνια πρωταγωνιστούν τα σημεία. «σημεία και τέρατα» – θα που πεις – Συ είπας…

Γιατί θα έρθει ο άλλος ο παράξενος και θα σου πει « το πλοίο είναι ασφαλές στο λιμάνι, αλλά δεν φτιάχτηκε για να παραμένει εκεί» μετά από δέκα χρόνια ενασχόληση με το κουμάρι, κρατώντας σημειώσεις, με τετράδια , με μολύβια, με ήττες που λειτούργησαν διδακτικά και νίκες που δεν του πήραν τα μυαλά – δεν μπορεί αυτός να περνάει πιο συχνά από τους γκισέδες, χωρίς να λερώνεται;

Τι θα του πούμε τώρα του παράξενου – αφού τα λογία του δείχνουν να έχουν βάση. Τι στιγμή που με τα χρόνια έχεις ξεριζώσει τον τζογαδόρο από μέσα σου, γιατί να μην ψάχνεις και για καθημερινές ευκαιρίες; Δεν θα παίζεις για να παίζεις – αφού το έχεις ξεπεράσει αυτό – ή μήπως όχι;

Είμαι λίγο « ήξεις, αφήξεις» γιατί δεν πιστεύω στα δόγματα – δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για όλους. Αυτό, που για κάποιον μπορεί να είναι αυτό το κάτι, που θα τον βοηθήσει να επιπλεύσει, για κάποιον άλλον μπορεί να γίνει η πέτρα, που θα τον πάει στο βυθό.

Το σίγουρο είναι πως ο «αιώνιος» παίκτης δεν έχει καμία τύχη αν πιστέψει πως στους γκισέδες μοιράζουν λεφτά και όσο πιο πολύ σκάει μύτη εκεί, τόσο πιο πολλά θα μαγκώνει. Θα τον μαγκώσουν οι μάγκες από την μύτη και θα του δίνουν τόσο αέρα όσο χρειάζεται για να μην σκάσει.

Μακριά από τους γκισέδες λοιπόν και αγαπημένοι για να μην είναι η τσέπη σας καμένη. Είπαμε δεν γίνεται να τα βάλεις με την πολεμική μηχανή των μπουκ, σε ανοιχτή μάχη και σε καθημερινή βάση. Δεν μπορεί να πιστεύεις πως θα επιβιώσεις σε πυρηνικό πόλεμο χρησιμοποιώντας τόξα και ακόντια – κάτσε καλά ρε, θα σου πάρουν τα σώβρακα και εσύ θα νομίζεις πως το έχεις ρίξει στον γυμνισμό…

Τώρα για τις εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα τι να πεις; Ένας στους χίλιους μπορεί και δεν λερώνεται που κάθεται με τις ώρες στους γκισέδες – τι ενδιαφέρει αυτό τους εννιακόσιους ενενήντα εννέα;

Υ.Γ. ο Nklaps υποψιάζομαι έχει πέσει με τα μούτρα να γράψει το εναρκτήριο κείμενο για την χρονιά που έρχεται – δεν έχει και πολύ χρόνο. Θα βάλουμε και ερώτημα έτσι για το καλό. «θα τα καταφέρει ο Nklaps να έχει έτοιμο το κείμενο σε δυο μήνες;»