"Δυο χρόνια αουτσάιντερ"

Τον χάρο τον αντάμωσαν,

πέντε, έξι χασικλήδες,

να τον ρωτήσουν πως περνούν,

στον Άδη οι κουμαρτζήδες.

 Για πες μας βρε χάρε να χαρείς

το μαύρο σου σκοτάδι,

βρίσκουν κουπόνια; έχουν μονά;

οι βλάμηδες στον Άδη.

Πες μας αν έχουν άχαστα;

χασούρες που πονάνε;

έχουν γκισέδες;  έχουν λεφτά;

που παν και τα ακουμπάνε;

Πες μας αν έχουν μπούκηδες,

παρόλια να γουστάρουν,

συστήματα να φτιάχνουνε,

να πα να τα ποντάρουν.

Για πες μας βρε χάρε να χαρείς,

τι κάνουνε τ αλάνια,

βρίσκουν κουμάρι; παίζουν πολλά;

ή κάθονται χαρμάνια;

Πάρε κουπόνι Αγγλικό,

και να ναι και Σαββάτο,

και δώσε να τζογάρουνε,

τα αδέλφια μας εκεί κάτω.

Κι όσοι καταστραφήκανε,

και πήγανε στον Άδη,

για πες μας γιατρευτήκανε;

ή παίζουν κάθε βράδυ;

Κι όσοι από τον πολύ κουβά,

φαλίρισαν και πάνε,

Για πες μας γιατρευτήκανε,

Ή ακόμα την πατάνε;

Για πες μας τι κάνουν οι φτωχοί,

οβεράκηδες και κείνοι,

πάρε να δώσεις και σ αυτούς,

τριάδα που δεν κλείνει.

Δυο χρόνια αουτσάιντερ λοιπόν. Άρθρο επετειακό για του θαμώνες τους λοξούς, σε τούτο δω το καπηλειό. –«Δεν θα γράψεις τίποτα για το κυπελλάκι;» Ερωτάει ο αχόρταγος – «δεν θα μας χέζεις ρε Νταλάρα, εσύ και το κυπελλάκι σου. Θα μας πάρει ο Χάρος με δαύτα…»

Προσάρμοσα τον τραγούδι του Παπαϊωάννου που παίζει από κάτω για τις ανάγκες μας.  Ο Παρασκευάς έλεγε, «πως τα μόνα σίγουρα είναι ο θάνατος και οι φόροι» σωστός, αλλά και κάτι ακόμα θα υπάρχει σίγουρα, στον αιώνα τον άπαντα – ο παίκτης μας, ο «αιώνιος» παίκτης…

Σας ευχαριστώ όλους που μπαινοβγαίνετε σε αυτό το μικρό καφενείο και γράφετε τις σωστές απόψεις σας. Ποιο εύκολο είναι τελικά να περάσεις την κλώστη στην βελόνα νύχτα – παρά να περάσεις αλώβητος, από την βασιλεία τον μπούκηδων…