"ο τερματοφύλακας"

Γράφει ο Dimitris Zagklis

Ονομάζεται επίσης και γκολκίπερ και πορτιέρο, αλλά θα μπορούσε επίσης να ονομαστεί μάρτυρας, αυτός που πληρώνει τα σπασμένα, ο εν πολλαίς αμαρτίαις μετανοών, ή ο καρπαζοεισπράκτορας των τσίρκων. Λέγεται ότι όπου πατεί χορτάρι δε φυτρώνει.

Είναι μονάχα ένας. Είναι καταδικασμένος να παρακολουθεί το παιχνίδι από μακριά. Χωρίς να μετακινείται από το τέρμα του, περιμένει, μόνος, τον τουφεκισμό του. Στο παρελθόν ήταν ντυμένος στα μαύρα όπως και ο διαιτητής. Τώρα ο διαιτητής δε μεταμφιέζεται πια σε κοράκι, και ο τερματοφύλακας ξεγελάει τη μοναξιά του με φαντασμαγορικά χρώματα.

Ο τερματοφύλακας δε σκοράρει. Είναι εκεί για να εμποδίσει τους άλλους να το κάνουν. Το γκολ είναι η γιορτή του ποδοσφαίρου. Ο σκόρερ προκαλεί χαρά και ο τερματοφύλακας, ο καρμίρης, του τη χαλάει. Έχει στην πλάτη του πάντα τον αριθμό ένα. Μήπως είναι ο πρώτος που θα πληρωθεί; Κάθε άλλο. Είναι ο πρώτος που θα πληρώσει. Ο τερματοφύλακας πάντα φταίει. Αλλά και όταν δε φταίει, πάλι αυτός την πληρώνει. Όταν οποιοσδήποτε παίκτης υποπέσει σε πέναλτι, τιμωρείται ο τερματοφύλακας.

Τον αφήνουν εκεί, μόνον απέναντι στο δήμιό του, χωρίς κανένα προστατευτικό τείχος. Και όταν η ομάδα του βρεθεί σε κακή μέρα, πάλι αυτός πληρώνει τη ζημιά, κάτω από μια βροχή από σουτ, εξιλεώνοντας αμαρτίες άλλων.Οι άλλοι παίκτες μπορούν να κάνουν κάποιο χοντρό λάθος, μια ή περισσότερες φορές, αλλά το ξεπληρώνουν με μια θεαματική προσποίηοη, μια πάσα ακρίβειας, ένα εύστοχο σουτ. Αυτός ποτέ.

Το πλήθος δε συγχωρεί τον τερματοφύλακα. Έκανε άστοχη έξοδο; Έκανε κάποια βλακεία; Του έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια; Τα ατσάλινα χέρια του έγιναν προς στιγμή μεταξωτά; Με ένα μονάχα λάθος του ο τερματοφύλακας κάνει να χαθεί ένα παιχνίδι, ή ένα πρωτάθλημα- και τότε το κοινό ξεχνάει μονομιάς όλα του τα ανδραγαθήματα και τον καταδικάζει σε αιώνια δυσμένεια. Η κατάρα αυτή θα τον κυνηγάει μέχρι το τέλος της ζωής του.