"στους τέσσερις το Μουντιάλ"

Καλημέρα, στην παρέα του αουτσάιντερ που κρατάει Θερμοπύλες, όταν ο οικοδεσπότης αμολάει χαρταετό. Βέβαια με ξέρετε καλά πια – τι να γράψω για Μουντιάλ και στοίχημα – κάτσε καλά ρε…

Εγώ τον θέλω τον γκισέ χαλαρό, νυσταγμένο, τώρα τους βλέπεις καλά διαβασμένους και σε ετοιμότητα, είναι δύσκολο να περάσεις από κει και να μην «λερωθείς», αλλά οι ουρές συνεχίζουν και θα συνεχίζουν στον αιώνα τον άπαντα – τι μπορώ να κάνω γι αυτό;

Κουράστηκα τόσα χρόνια να μιλάω για την κακή στοιχηματική τύχη των φαβορί – εσύ ρε αδελφέ, δεν κουράστηκες να τα παίζεις; Να ψάχνεις την γη της επαγγελίας στα άχαστα, στα γκολ και στα κόρνερ – είναι κουμάρι με τύχη αυτό;

Το καλό είναι πως βλέπει ο κοσμάκης ποδόσφαιρο κι αν είναι ξύπνιος θα κατάλαβε για άλλη μια φορά πως σε αυτό το άθλημα δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Χθες πιστεύω πως ο Θεός του ποδοσφαίρου έβαλε το χεράκι του για να περάσει η Κροατία, για να μην πάει στους τέσσερις η Ρωσία και δεχτεί πλήγμα το κύρος του.

Να πω εδώ πως στοιχηματικά το γουστάρω το αουτσάιντερ – να το ποντάρω, να με πληρώνει που και που και να με πωρώνει – αλλά, ποδοσφαιρικά δεν αντέχω να το βλέπω, ταμπούρια με διπλές ζώνες άμυνας δεν γουστάρω να βλέπω – γούστα είναι αυτά.

Και με ενοχλεί πολύ το καραγκιοζλίκι του πεσίματος – δυστυχώς δεν το κάνει μόνο ο Νειμάρ – ρε τι βουτιές ρίχνουν και στους 100 οι 98 δεν έχουν τίποτα, τους βλέπεις σφαδάζουν, μετά από λίγο σηκώνονται και ξαναμπαίνουν και δεν τρέχει καστανό.

Ποδοσφαιρικά μπορείς να γράφεις κατεβατά, αλλά στοιχηματικά τι να γράψεις και τι να κλάψεις;

Φαβορί η Αγγλία με την Κροατία – άντε να δεχτώ πως είναι κουρασμένοι οι Κροάτες, εδώ λέμε για την χειρότερη Αγγλία που έχω δει. Λέμε έφτασε στους τέσσερις παίζοντας φιλικά. Και την Κροατία τώρα δεν την λες και φόβητρο – θα πάει ομάδα στον τελικό χωρίς να κοντραριστεί με σοβαρό αντίπαλο.

Καλές είναι οι εκπλήξεις, αλλά το αλατοπίπερο του ποδοσφαίρου είναι οι βαριές φανέλες και οι μεγάλοι παίκτες – φαντάσου Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς Ρεάλ, Μπάρτσα, Μπάγερν,  Γιούβε, Παρί και χωρίς ομάδα αγγλική – μάπα το καρπούζι.

Αν εξαιρέσεις το Βέλγιο – Βραζιλία -  ποιο παιχνίδι θα ήθελες να ξαναδείς; Άντε και λίγο το Γαλλία -  Αργεντινή.  Άσε τους πλασιέ να μιλούν για το καλύτερο μουντιάλ – με Σουηδίες και Ρωσίες δεν πας πουθενά.

Είναι και οι προπονητές που πάνε στις εθνικές λίγο ζαβοί και δένει το γλυκό. Αργόσχολοι συνήθως πάνε και χωρίς φιλοδοξία ή συνταξιούχοι. Ποιος σοβαρός προπονητής δέχεται να κάθεται στον πάγκο πέντε φορές τον χρόνο;

Έχει ο άλλος Ντούγκλας Κόστα στον πάγκο και εκεί κόλλημα με τον τάπα τον Γουιλιαμ και στο ημίχρονο ρε βάζει Φιρμίνιο δεξιά – την καταλαβαίνει την μαλακία του και τραβάει δεξιά Ζεσους για τον βγάλει στα καπάκια – έχασες μια αλλαγή παπάρα. Να λέμε και την αλήθεια ήταν και άτυχη η Βραζιλία, αλλά αν δεν βοηθάει ο πάγκος…

Είναι και πόρνη η μπάλα, δεν το ξεχνάμε εμείς οι κουμαρτζήδες αυτό – μισό και παραπάνω Μάντσεστερ σιχτιράει τον Φελαινί και ο άλλος πάει να κάνει καριέρα με δαύτον.

Σαμπαόλι αν δεν είχες καλύτερο από τον Σεραφίνο που είχες αριστερό μπακ απλά δεν πας προπονητής. Λεμπ κούρασες και κουράστηκες, αλλά εκεί δεν φεύγεις που θα βρεις αλλού ομάδα να ξύνεις την μύτη σου – ο Αρσένης των εθνικών.

Βαφτίσαμε προπονητή τον Ιέρο – τραβάτε σπίτια σας…

Και η Γαλλία με ταβερνιάρη πάει, αλλά είναι πολλοί οι καλοί παίχτες εκεί και τον κρύβουν.

Υ.Γ. σε ένα μήνα έχουμε σέντρα στις Αγγλιδούλες, να δω φέτος ποιος θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα, οι μπουκ δίνουν φαβορί τον Nklaps…