"Ο άγνωστος Ρίχαρντ Βάγκνερ"

Τα διλήμματα μου είναι - να γράψω για Αγγλία και κίνητρο; - τώρα που πάμε προς το τέλος. - να γράψω άρες, μάρες, κουκουνάρες; - να φυτέψω ένα παρτέρι; να ανεβάσω ένα θεατρικό για την Ελλάδα που χάνεται; - να αποτραβηχτώ στις ερημιές;

Να γράψω λόγια μοντέρνα, αρεστά, λόγια του αέρα, κενά που με αυτά άλλοι, έκαναν και κάνουν

καριέρα; Ή  να γράψω πολεμικά εμβατήρια για τον θάνατο των λαών; Τώρα θα μπούμε στην εποχή που θα υπάρξει ένας μεγάλος Λαός, ένας μεγάλος Θεός και ένας μεγάλος ξεπεσμός. Τώρα επιτέλους ο άνθρωπος θα ζήσει πραγματικά ελεύθερος, αφού θα αποτινάξει από πάνω του και την τελευταία αλυσίδα που τον ένωνε με τον δικό του λαό, με τον δικό του Θεό...

Βάγκνερ ακούω, δεν θα μαι καλά - ο "Ιπτάμενος Ολλανδός"δικό του είναι - και μιλάει για ένα πλοίο που καταδικάστηκε να πλέει στις θάλασσες μέχρι την Δευτέρα Παρουσία... τούτοι έγραψαν μουσικοί για λίγους - αλλά έτσι δεν είναι με όλα τα μεγάλα πράγματα στη ζωή; -  για λίγους είναι - οι πολλοί παίζουν λουλουδοπόλεμο! Για λίγους είναι η ζωή, αλλά οι πολλοί την καθορίζουν - αν και τώρα τελευταία υπάρχουν ενδείξεις πως λίγοι κινούν τα νήματα – και αν είναι έτσι - οι πολλοί τι κάνουν; 

Και άμα έχεις και τέτοιες ανησυχίες, πάει και το στοίχημα σε δεύτερη μοίρα - και κάνει και κακό τούτο το ίντερνετ - θα κάνω φραγή σε όλα πλην στα στοιχηματικά - αιώνες κρυμμένης τρέλας στον άνθρωπο, βρήκε στεγή σε αυτό το καινούριο  δημιούργημα. θα περάσουν πολλά χρόνια για να δούμε  την προσφορά του στην πορεία του ανθρώπου. 

υ.γ. με προτείνει ενας φίλος σε έναν συγγενή του λέγοντας του - αφού παίζεις στοίχημα διάβασε και τούτον - ξέρει; -  ρωτάει ο Οπαπατζής - κάτι ξέρει - του απαντάει ο φίλος - και γυρνάει ο άλλος και του κάνει - αφού ξέρει γιατί γράφει; 

καληνύχτα σας...