Τι να γράψω κυνηγώντας ευκαιρίες ντάλα
καλοκαίρι σε Τσαμπιον Λιγκ; - Κάτσε καλά ρε; Εδώ κυνηγούν Πόκεμον θα μου πεις! Σηκώθηκαν
από τους καναπέδες να πιάσουν τα Πόκεμον – και τρέχουν και σταματημό δεν έχουν!
Τη μια στο βγάζει λέει σε μια χασαποταβέρνα – δεν πας να φας, το αρπάζεις και έφυγες
και πας για άλλο – στον μπουρδέλο το άλλο, σου έρχεται το φιρμάνι –
μπαίνεις μέσα
– δεν θα πάρω κυρά, λες στην τσατσά – που χρόνος για τέτοια; Τους κόβεις
όλους πάνω στο καλό και παίρνεις το Πόκεμον, μαζί με τις μούντζες τους. Και στα
σκατά να βάλουν την ποκεμίσια δοκιμασία θα βρεθούν εθελοντές να βουτήξουν μέσα.
Κάποτε ο άνθρωπος κυνηγούσε για την
τροφή του – την επιβίωση του, μετά κυνηγούσε να βρει το νόημα της ζωής του, έριξε
τα όπλα του ψηλά και σημάδεψε τους θεούς που τόσο τους είχε ανάγκη, μετά άρχισε
το κυνήγι μαγισσών. Κυνήγησε και πέτυχε μεγάλα επιτεύγματα αν δούμε από πού ξεκίνησε
- μα τώρα μοιάζει να βρίσκεται και πάλι
στην γραμμή της αφετηρίας – ίσως και πιο πίσω – στην Λούση -, ένας αυστραλοπίθηκος που περπάτησε όρθιος
και έζησε πριν 3 εκατομμύρια χρόνια περίπου
και πέθανε δεκαοκτώ χρονών όπως μαρτυρεί το απολίθωμα της.
Και βάλτους τώρα αυτούς να γράψουν
κουπόνια – η χαρά του μπούκ! Τέτοιους θέλει – τους Ποκεμάδες που νομίζουν πως πιάνοντας
κεινη την παπαριά, πιασαν τον παπά από τα αρχείδια. Αλλά και κάτι λοξοί που έγραψαν
πως η τεχνολογία ίσως να δημιουργήσει ένα νέο είδος ανθρώπου - τον «αποχαυνωμένο» άνθρωπο – στα αζήτητα πήγαν τα γραπτά
τους. Γραπτά που χρειάζονται δευτέρες και τρίτες ματιές δεν έχουν θέση στον κόσμο
μας. του σύγχρονου ανθρώπου – του ανθρώπου με την χαύνωση δώσε του κάτι επιφανειακό
και ρηχό και αμέσως θα το αγαπήσει – και
μην του πεις πως βαθιά κρύβονται οι θησαυροί της ζωής - θα σε βρίσει!
Συγχωρέστε με φίλοι μου για τον επιθετικό
τόνο ίσως με βάρεσε η ζέστη – ή δεν μπορώ ο άχρηστος να πιάσω ένα γαμημένο Πόκεμον…
Υ.γ. είτε κυνηγάς Πόκεμον -, είτε
κυνηγάς την τύχη σου στο στοίχημα τέτοια εποχή - το ίδιο και το αυτό…
Υ.γ.2 τώρα είδα και πως μπήκε και
το Πόκεμον στο στοίχημα – στη σπήλια φίλοι μου και ακόμα πιο μακριά…
Υ.γ.3 γεια και χαρά σου νκλαπς και σε όλη την παρέα...
Γεια σου Βαγγελη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜολις τωρα το ειδα!
Σε τρελη φορμα εισαι! Δεν κοντραρεσαι. Ακομα κλαιω απο τα γελια!
που είσαι ρε γίγαντα νικ - στείλε το παραμύθι να το βγάλουμε με τον νέο μήνα, να μπούμε στο κλίμα - γιατί εγώ το έριξα στην ποίηση τρομάρα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Πέτσο να τον υπολογίζεις αρχές του φθινοπώρου που θα ανοίξουν τα σχολεία...
Το εχω ετοιμο Βαγγελη.
ΑπάντησηΔιαγραφήnklapsi@gmail.com το mail μου.
Μου στελνεις ενα mail και σου στελνω πίσω (τη Δευτερα πλέον, που θα είμαι παλι στο γραφείο) την ιστορία μαζί με τη φωτό που θα τη συνοδεύει.
Αν σου αρεσει την ανεβαζεις στο blog.
:)
Ναι, ρε σιγά που θα κάνουμε λογοκρισία εδώ - θα μπει και σε περίοπτη θέση χα χα - από Δευτέρα έλεγα και γω να κνεις ποδαρικό πρωτομηνιά βλέπεις. θα σου στείλω μαιλ...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα γράψω εδώ μια καλημέρα - ρηχό βγήκε τούτο - έπαιρνε και άλλη σάλτσα, αλλά αν γράφεις στο πόδι; πάντως είναι αξιοπερίεργο με τι καταπιάνεται ο άνθρωπος για να αποφύγει την ίδια τη ζωή; τον ίδιο του τον εαυτό; - τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά; η ερώτηση του μέλλοντος. ήμουν κυνηγός Πόκεμον - η απάντηση. και που έβρισκες χρόνο για μένα; ρωτάει ο μικρός. όποτε κόβονταν το ίντερνετ - η αφοπλιστική απάντηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πόκεμον, ο κυνηγός ντε, με την απόχη, στο Ινφομπετο κάνει ρεκόρ τηλεθέασης - βλέπει Πόκεμον ο άλλος και μπαίνει, σου λέει μπορεί να πιάσω κανένα δω μέσα - μήπως πρέπει να το γυρίσω στο εμπορικό και γω;
ΑπάντησηΔιαγραφή