"σκέψεις για το αουτσάιντερ"

Να ξεφύγω, λίγο κάθομαι και γράφω. Έμπλεξα με τις παπαριές των σόσιαλ μίντια και στραβώθηκα και κουφάθηκα και πέταξα και κάτι ζάρια και το έφαγα το φάσκελο από τον επίτιμο καλεσμένο της σπηλιάς. Ρε παπάρα, μου λέει, ζάρια έβαλες να βλέπει ο κόσμος; Είναι που ‘ναι, να τον κάνεις χειρότερο; Αντί να του βάλεις ένα Βούδα σε περισυλλογή; Να του βάλεις μια φάκα; Μια παγίδα; Κάτι; Εσύ πήγες και το γύρισες στο μπαρμπούτι; Τι μηνύματα περνάς στον κόσμο, ρε;

Να πω την αλήθεια με προβλημάτισε ο νκλαπς, αλλά τα ζάρια μπορεί να είναι κι ένα καμπανάκι για όσους θέλουν να στήσουν αυτί. Εμείς εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά. Εμείς μπορεί να δείχνουμε ζάρια, αλλά δεν παίζουμε ζάρια. Και λέμε στον παίκτη, τον «αιώνιο» παίκτη, πως οι στοιχηματικές του παρτίδες δεν διαφέρουν πολύ από τα ζάρια!

Έχουμε ακόμα ολόκληρο τον Αύγουστο μπροστά μας να προετοιμαστούμε και σαν μπλογκ και σαν παίκτες, να κλάψουμε, να γελάσουμε, να πούμε ιστορίες, αλλά πάντα να μην σταματάμε να αναδεικνύουμε τα λάθη -τα λάθος βήματα- που κάνει ο «αιώνιος» παίκτης και πάντα καταλήγει στον κουβά. Δηλαδή άμα βάλω ένα κουβά για προφίλ, θα με πείτε ρεαλιστή ή πεσιμιστή;

Αγώνες σε πτώση βγάζαμε πέρσι, νκλαπς, θυμάσαι; Αυτό σταμάτησε γιατί όταν κοινοποιούσα ένα νέο άρθρο, μου ‘βγαζε τον αγώνα και πάλι τον αγώνα. Καλό θα ήταν στην κεντρική μπάρα να υπάρχουν μόνο οι βαθμολογίες των τριών κατηγοριών της Αγγλίας που μας απασχολούν – έχω κάνα δυο φίλους που το κατέχουν το άθλημα και θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Ο ένας, τον έχω πρήξει για χρόνια, δεν μου παίρνει ποτέ λεφτά και τον ντρέπομαι – ο άλλος μου παίρνει και τον αποφεύγω…

Τρίτη και Παρασκευή θα βγαίνουν σίγουρα σκέψεις και όχι μόνο για Αγγλία. ΗΚυριακή θα γίνει η μέρα του παιδιού, του κεφιού, του σχοινιού και του παλουκιού. Καλό είναι να υπάρξει και μέσα στη εβδομάδα ένα αρθράκι για να μην ξεχνάμε τα βασικά του κουμαριού – θα μου πεις ποιος θα νοιαστεί;

Μια φορά το μήνα μπορεί να βγαίνει το παραμύθι του κοινού – ο νκλαπς άνοιξε το χορό, αλλά θα μου πεις δεν έχεις κοινό…

Δεύτερα και Παρασκευή, αν έχουμε όρεξη, μπορεί να βγαίνουν σκέψεις τηλεγραφικές – είναι μικρά τα κουπόνια και κάτι μπορείς να κάνεις εκεί. Το κυριακάτικο κουπόνι πώς το φοβάμαι…

Τώρα για τα μεγάλα, τα ευρωπαϊκά – όποια πέτρα και αν σηκώσεις, γι’ αυτά λένε. Τι να πούμε εμείς; Και ποιος να μας πάρει στα σοβαρά; Κόντρα στο ρεύμα δεν θα έχουμε ανταποκριτή εκεί…

Κάπως έτσι θα κυλήσει η χρονιά για το μπλόγκ. Περιμένω τις προτάσεις σας για κουβέντα…