"οι Αγγλιδούλες ζεσταίνονται"

Οι Αγγλιδούλες οι μικρές σήμερα ρίχνονται τρίτη φορά στη μάχη – στα καπάκια μετά το Σαββάτο κάνουν πάλι σέντρα. Λογικό είναι να βιάζονται, αφού έχουν να διανύσουν έναν μαραθώνιο 46 αγωνιστικών! Και είπαμε, αυτό το μεγάλο εύρος αγώνων κάνει και την Αγγλία διαφορετική. Εντάξει, δεν είναι μόνο αυτό, αλλά αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο. Είναι πολλές οι αγωνιστικές για να πάει μια ομάδα συνέχεια τρένο. Έχουμε φορμαρίσματα και ντεφορμαρίσματα, έχουμε ομάδες που τους πρώτους μήνες δεν βλέπονται (περσινή Μπάρνσλει) και ομάδες που ξεκινούν ελπιδοφόρα και μετά γίνονται για τα σκυλιά.

Και αυτό με τα μπαράζ είναι μεγάλη μαγκιά στην Αγγλία γιατί σπανίζουν οι αδιάφορες ομάδες. Εντάξει γενικά δεν υπάρχει αυτή η «αδιαφορία» που σε κάποια πρωταθλήματα, σαν το δικό μας, καταντάει γελοία! Όταν βλέπεις εκεί κοντά στα Χριστούγεννα μια ομάδα να είναι 8 βαθμούς από τα μπαράζ και 7 από τον φούντο, καταλαβαίνεις πως όλα μπορούν να συμβούν… Μια «Ζώνη του Λυκόφωτος» λοιπόν η Αγγλία! Για αυτό άμα δείτε και τις αποδόσεις, δεν ανοίγουν ποτέ υπέρ του φαβορί. Το 5 και το 6 είναι συνήθως είναι το ταβάνι, ενώ άλλου τα δεκάρια τα μοιράζουν σαν στραγάλια.

Εμείς δεν βιαζόμαστε. Σαν τους «Βούδες» στη σπήλια μάθαμε ότι πρέπει να μάθεις να περιμένεις, αν θες να τρως ώριμους καρπούς. Άσε που τα κουπόνια τις πρώτες αγωνιστικές μπερδεύουν. Και το σημερινό δεν διαφέρει από αυτά – τα πιότερα ματς τα 'χε κόψει ο μπουκ στη μέση. Εντάξει, αν βάλει το μαχαίρι λίγο πιο δω ή πιο κει δεν έχει μεγάλη διαφορά. Οριακά! Ποιος άραγε μπορεί να ζει οριακά; Στη ζωή ίσως, μα στο στοίχημα; Οριακά φαβορί και οριακά αουτσάιντερ – δύσκολο να βρεις λάθος εκεί…

Ευχές για τη χρονιά που έρχεται – μόνο να μην μοιάζουν σαν «παρηγοριά στον άρρωστο…» Να είμαστε καλά, σου λέει ο άλλος, και το πάει το τσιγάρο κόσα ή τρώει σκατοτροφές και τρέφει κώλο στον καναπέ. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Οι ευχές, αν δεν συνοδεύονται από αλλαγές, είναι κούφιες ευχές! Και να είναι και πραγματοποιήσιμες. Το σπουδαιότερο, σου λέει ο άλλος, να πιάσω το τζοκερ. Θα σου έλεγα, ρε μπαγλαμά, τι να πιάσεις, αλλά άστο μην έχουμε λογοκρισία…

Προσωπικά για τα γραφόμενα –γιατί αν ευχηθώ να πιάνω αουτσάιντερ συνέχεια θα θέλω φάσκελα– λοιπόν ήρθα στο στοίχημα αργά, κουβαλώντας μια εμπειρία για την Αγγλία, αλλά έχει χαθεί το πάθος! Να σου έγραφα πριν χρόνια σελίδες ολόκληρες. Χρήσιμες; θα μου πεις. Πού να ξέρω τι είναι χρήσιμο για τον καθένα; Και θέλω να τα φτιασιδώνω κιόλας - αν έγραφα τηλεγραφικά, ξερά δεν θα υπήρχε πρόβλημα.

Πάντως γράφει το παλληκάρι δίπλα για Αγγλία – είναι νωρίς ακόμα, αλλά πάθος βγάζει, κι αυτό είναι το σημαντικό. Μην κοιτάτε πού σας δείχνει ο άλλος να πάτε, αλλά να κοιτάτε ποιον δρόμο σας λέει να ακολουθήσετε! Αλλά χρειάζονται και γνώσεις ναυσιπλοΐας για να μπορείς να βρεις τον προορισμό και να μην χαθείς στις μακρινές θάλασσες. Δεν αρκεί μόνο να ξέρεις να διαβάζεις τους χάρτες…

Τώρα κάτι φαβόρες για σήμερα, όπως η Σέφιλντ Γιουν., η Νιούκαστλ αύριο, η Νόριτς η Τζίλιγχαμ και η Μπράιτον, περάσουν δεν περάσουν, δεν νομίζω ότι μακροπρόθεσμα κυνηγώντας τέτοιες αποδόσεις μπορείς να βγεις στον αφρό! Μπορεί να κάνω και λάθος – δεν διεκδικώ εγώ παπικό αλάθητο. Σκέψεις γράφω απλώς. Όποιος θέλει τις παίρνει και τις κρατάει, όποιος θέλει τις φτύνει και τις ξερνάει…