"Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου"

Άγιος Βαλεντίνος μας έρχεται αύριο, μεγάλη η χάρη του. Ο «έμπορος» που φέρνει τη γιορτή των ερωτευμένων. Όλα πουλιούνται και ξεπουλιούνται στις μέρες μας, ο έρωτας θα την γλύτωνε;

Ο άλλος, ανέραστος, όλο το χρόνο ξύνει τα παπάρια του, αλλά ένα λουλουδικό μπορεί να το τσακώσει αύριο να το πάει στην γκόμενα. Είπαμε, ό,τι πουλιέται στην αγορά αυτές στις μέρες δεν έχει αξία. Και όταν σου κλείνουν το μάτι να μπεις κάπου, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός...

Άσε που τέτοιες μέρες, αν δεν έχεις και αντίβαρα μέσα σου και είσαι μπακούρης, νοιώθεις σαν λεπρός. Παίρνεις το λουλουδικό και γυρνάς σαν χαμένος. «Πού να το δώσω το έρμο», αναρωτιέσαι και χτυπιέσαι.

Τα μαγαζιά, όμως, λατρεύουν τον άγιό τους. Γενικά αυτοί τα παν καλά με τους αγίους. Ό,τι φέρνει πελατεία είναι καλό στις μέρες μας. Λουλουδάδικα, γλυκάδικα, δωράδικα, όλα δουλεύουν αύριο για χάρη του αγίου. Δουλεύουν και οι χασαποταβέρνες αργά, για τους βαριά ερωτευμένους.

Είμαι και αντιδραστικό στοιχείο από τη φύση μου εγώ και να με συγχωράτε που τα βάζω με τον Άγιο. Αλλά δεν θέλω κι ο άλλος να μου λέει πότε θα γιορτάζω, πότε θα κλείνω τα φώτα, πότε θα κλείνω την πόρτα, πότε θα αναπνέω, πότε θα κλαίω.

Κοπαδοποίηση μου βγάζουν αυτά, γι' αυτό τα μουντζώνω και τους βγάζω τη γλώσσα. Αφήστε τα φαγητά της ζωής στο τραπέζι, και αφήστε μας να παίρνουμε ό,τι θέλουμε και όταν θέλουμε - μην μας μπουκώνετε στο στόμα με αυτά.

Και οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στον Άγιο, ίσως γιατί είναι το ευαίσθητο φύλο, μα τώρα έχουν τραβήξει μεγάλο φύλλο, θα καούν. Αλλά ποιος νοιάζεται…

Σε ένα τετράδιο παλιό από τα νεανικά μου χρόνια βρήκα κάτι που είχα γράψει για τον ερώτα. Θα το βάλω εδώ, μην πάει χαμένο:

Τα βέλη του έρωτα πόσους χτυπούν; Πόνο ή χαρά αυτά προκαλούν. Ο έρωτας δεν αγαπά τα μεσοβέζικα – ή θα σε τρελάνει ή θα σε λυτρώσει. Τυφλό τον είπανε μα κλείνει το μάτι πονηρά. Στα σύννεφα ψηλά σε ανεβάζει και μετά σου δίνει μια στον γκρεμό – ερώτα το λένε αυτό.

Δεν πάτησε στη γη άνθρωπος που να μην χτυπήθηκε από τον ερώτα. Ο έρωτας, αυτός ο μικρός θεός, σέρνει την οικουμένη. Τον λάτρεψαν αφέντες και ζητιάνοι, τον καταράστηκαν βασιλείς και αυλικοί. Καλλιτέχνες τον ύμνησαν, με το άγγιγμά του γυρίζει ο τροχός της ζωής.

Και του αρέσει να ρίχνει τα βέλη του σε αυτούς που του γυρνούν την πλάτη. Και τα βέλη του τότε μπαίνουν πιο βαθιά. Υπάρχουν πολλοί που έπεσαν από τους θρόνους τους, μόλις τους κυρίευσε αυτός ο πονηρός θεός...

Η εμπορευματοποίηση σκοτώνει τη βαθιά φύση των πραγμάτων. Για να πουληθούν πιο εύκολα πρέπει να γίνουν πιο ελαφριά,  πιο «εύπεπτα». Μα είναι δυνατόν να προσπαθούμε ακόμα να αγγίξουμε τους θεούς με δώρα;