"Ο δωδεκάλογος του παίκτη"

1. Αν νομίζεις πως το στοίχημα είναι κάτι απλό και διασκεδαστικό - άλλαξε πλευρό θα πιαστείς.

"ποντάροντας στο ταμπούρι"

Που είσαστε, ρε στοιχηματικά αλάνια; χαθήκαμε, έπεσε μπασαράς στο  έρμο το αουτσάιντερ. Καλά το πηγαίναμε, αλλά με πιάσαν τα διαβόλια και τράβηξα για την "γη των Μακάρων".

"το ασχημόπαπο του γκισέ"

Γεια σου ρε γκισέ, ετοιμασίες βλέπω, έβαλες τα καλά σου, ξεκινούν τα αστέρια και θα φας καλά. Τέτοια ματσάκια να χες κάθε μέρα και δεν ήθελες τίποτε άλλο…

"προσεκτική αρχή"

Την καλημέρα μου στους απανταχού τζογαδόρους, επενδυτές, κουμαρτζήδες, αλογομούρηδες, σε όλους αυτούς που ψάχνουν κάπου να σταθούν, να προχωρήσουν…

"απάντηση στον Σωκράτη"

Είδαμε -σε προηγούμενο επεισόδιο- πως ο Σωκράτης από το βήμα του ιερού χώρου της Πνύκας,  είπε πως «ο άνθρωπος τζογάρει από άγνοια» και αν του δείξουμε ποιο είναι το συμφέρον του θα πάψει να το κάνει. Εκεί στην αρχή της νέας χιλιετίας τα λόγια αυτά θα είχαν βάση- μα τώρα μετά από δέκα πέντε περίπου χρόνια στοιχηματικής δράσης ακούγονται κάπως…

"Ευαισθησία και ειδικότητα στο στοίχημα"

Γράφει ο Nklaps

«Ουκ εν τω πολλώ το ευ» και «δεν πας για ψάρεμα;..»

Θα πρέπει να ανατρέξω πίσω που μαθαίναμε  στη Στατιστική για τους δύο πυλώνες της «Διαγνωστικής Ακρίβειας»: την Ευαισθησία και την Ειδικότητα. Έχεις λέει, μία μέθοδο που προσπαθεί να φτάσει σε μια αλήθεια, δεν έχει σημασία ποια; Ας πούμε ότι βρίσκει μέσα από εκατομμύρια ανθρώπους ποιος έχει κάποια συγκεκριμένη νόσο.Ή βρίσκει μέσα από εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες ποιος είναι π.χ. ο τρομοκράτης. (Παράδειγμα δίνω, μην το πάμε παραπέρα).

"τζόγος στην αρχαία αγορά"

 Στην αρχαία Αθήνα θα μεταφερθούμε - εκεί γύρω στην κλασική εποχή. Ένα πρόβλημα ταλανίζει από καιρό την πόλη και τους κατοίκους της. Ο στοιχηματικός τζόγος είχε φωλιάσει στα μυαλά και στις ψυχές των Αθηναίων και η πόλη κινδύνευε να μετατραπεί σε μια άχρηστη κοινωνία που δεν θα είχε τίποτα να προσφέρει στην ανθρωπότητα. 

"ο δρόμος για το κουμάρι"

"ο δρόμος για το κουμάρι"

Καλημέρα, το καλοκαίρι δεν υποχωρεί και εμείς καθόμαστε σαν να βαριόμαστε ή κάτι να περιμένουμε. Σου βγάζουν μια ραστώνη οι καλοκαιρινοί μήνες, αλλά έρχεται το τέλος τους και θα φύγουν μαζί τους και τα καλά τους και τα κακά τους.