"Ευαισθησία και ειδικότητα στο στοίχημα"

Γράφει ο Nklaps

«Ουκ εν τω πολλώ το ευ» και «δεν πας για ψάρεμα;..»

Θα πρέπει να ανατρέξω πίσω που μαθαίναμε  στη Στατιστική για τους δύο πυλώνες της «Διαγνωστικής Ακρίβειας»: την Ευαισθησία και την Ειδικότητα. Έχεις λέει, μία μέθοδο που προσπαθεί να φτάσει σε μια αλήθεια, δεν έχει σημασία ποια; Ας πούμε ότι βρίσκει μέσα από εκατομμύρια ανθρώπους ποιος έχει κάποια συγκεκριμένη νόσο.Ή βρίσκει μέσα από εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες ποιος είναι π.χ. ο τρομοκράτης. (Παράδειγμα δίνω, μην το πάμε παραπέρα).

Ε αυτή η μέθοδος και το πόσο καλά κάνει τη δουλειά της, αξιολογείται από δύο παραμέτρους:...την Ευαισθησία και την Ειδικότητα. Βέβαια, αυτές οι έννοιες δίνονται με κάτι μαθηματικούς τύπους, κάτι πηλίκα για την ακρίβεια και «τρέχα γύρευε». Πάντα όμως μαθαίνει κανείς πιο  εύκολα όταν η διδασκαλία δίδεται παραστατικά με ένα παράδειγμα:

Έστω λοιπόν ότι είναι ένας ψαράς στη βάρκα και ψαρεύει. Ο ψαράς λοιπόν θέλει να πιάσει μπαρμπούνια. Βέβαια η θάλασσα έχει πολλά είδη ψαριών, όπου τα μπαρμπούνια δυστυχώς αποτελούν  «μειονότητα». Τι να κάνουμε; Έχει μπαρμπούνια η θάλασσα, αλλά κυρίως έχει κάτι άλλα άσχετα, κάτι σαρδέλες κάτι γόπες κάτι… «κοκκινόψαρα», και άπειρα άλλα άσχετα που δεν μας αφορούν. Καμώνεται λοιπόν ο ψαράς ότι έχει βρει μια μέθοδο για να πιάνει τα μπαρμπούνια. Όπως καμώνονται και κάποιοι από μας, που ανοίγουν το κουπόνι του Σ/Κ ότι έχουν τον τρόπο τους να βρίσκουν τα στοιχήματα που έχουν αξία. Τα value bets. Ε ναι, site για στοίχημα είμαστε, όχι το περιοδικό «Ψάρεμα». Εκεί θέλω να καταλήξω, αλλά δώστε μου δύο λεπτά ακόμα.

Πάμε να αξιολογήσουμε τη μέθοδο του ψαρά: Υψηλή Ευαισθησία (sensitivity) έχει η μέθοδος του ψαρά, όταν ο ψαράς πιάνει όσο το δυνατόν περισσότερα μπαρμπούνια. «Όσο το δυνατόν περισσότερα» είναι η έκφραση-κλειδί. Δεν τον νοιάζει αν πιάνει και τα άλλα, τα άσχετα ψάρια, τον νοιάζει να πιάσει ει δυνατόν όλα τα μπαρμπούνια της θάλασσας. Να μην μείνει κανένα μέσα αν είναι δυνατόν. Και, νομοτελειακά θα πιάσει και πάρα πολλά άσχετα ψάρια, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι τα μπαρμπούνια είναι λίγα σχετικά.

Αντίθετα υψηλή Ειδικότητα (specificity) τώρα έχει η μέθοδος του ψαρά, όταν ο ψαράς πιάνει μόνο μπαρμπούνια. «Μόνο» είναι η λέξη-κλειδί. Τα άσχετα ψάρια πρέπει να τα αφήνει στη θάλασσα και δεν τον νοιάζει αν αφήσει στη θάλασσα και αρκετά μπαρμπούνια. αν είναι δυνατόν όμως η ψαριά του δεν θέλει να περιέχει ούτε ένα άσχετο ψάρι ακόμα και αν πιάσει μόνο ένα ψάρι.

Έχετε καταλάβει τη διαφορά στις δύο θεωρήσεις. Τέλος τα ψάρια, πάμε στο στοίχημα. Είμαστε και εμείς σαν τον ψαρά με το κουπόνι του Στοιχήματος το Σαββατοκύριακο ανά χείρας. Και λέμε ότι έχουμε τον τρόπο μας, να βρίσκουμε τα καλά στοιχήματα, τα value bets, από ένα σωρό σκάρτα στοιχήματα. Τα σκάρτα είναι πολύ περισσότερα. Τι νομίζετε δηλαδή; Δυστυχώς τα καλά στοιχήματα είναι λίγα. Σαν τα… μπαρμπούνια ένα πράγμα. Αλλά η μέθοδος μας λέμε ότι είναι καλή. Τι έχει λοιπόν μεγαλύτερη σημασία στη μέθοδο μας για το στοίχημα: η Ευαισθησία ή Ειδικότητα; Τι λέτε; Σημαντικότερο είναι βρίσκουμε όλα τα καλά στοιχήματα που υπάρχουν στο κουπόνι για να τα παίξουμε και ας βρίσκουμε και ένα σωρό άλλα, ή να βρίσκουμε μόνο καλά στοιχήματα από του κουπόνι, ακόμα και αν παίξουμε τελικά μόνο ένα ή ακόμα και αν πάμε πάσο αυτό το Σ/Κ; Τι είναι λοιπόν το σωστό και τι κάνουμε τελικά;  

Η έμφαση στην Ευαισθησία είναι καταστροφή στο Στοίχημα, για τον απλό λόγο ότι ακόμα και λίγα κακά στοιχήματα που θα παίξουμε αναγκαστικά, πάνω στην αναζήτηση του καλού στοιχήματος, (τα «κοκκινόψαρα» δηλαδή), θα μας θέσουν την κάβα σε κίνδυνο. Θα κάνουν ζημιά στην κάβα μας. Θα «χαλάσουν τη μαγιά».

Η έμφαση στην Ειδικότητα είναι η σωστή στρατηγική, άσχετα αν αντιβαίνει με το πάθος μας ως παίκτες να πρέπει να παίξουμε κάτι ντε και καλά. Ο παίκτης θέλει να παίζει. Και να παίζει ει δυνατόν κάθε μέρα. Ωστόσο είναι στην ανθρώπινη φύση η ροπή προς το λάθος όταν κάτι επαναλαμβάνεται καθημερινά. Και το λάθος θα γίνει. Αλήθεια, πιστεύετε ότι υπάρχουν καλά στοιχήματα στο κουπόνι κάθε μέρα;

Και πως δίνουμε έμφαση στην Ειδικότητα όταν παίζουμε στοίχημα για να μην μιλάμε θεωρητικά:

1. Ειδίκευση. Λογικό. Ειδίκευση και ειδικότητα είναι κοντινές έννοιες. Μάθε ένα Πρωτάθλημα καλά. Μην θέλεις να παίζεις λίγα απ’ όλα. Και τι σημαίνει ξέρω καλά ένα Πρωτάθλημα: βαθιά γνώση, ότι ξέρω τόσο καλά τις ομάδες, τους παίκτες, τα αγωνιστικά, τις απουσίες, ακόμα και εξωαγωνιστικά δεδομένα και που μπορώ πλέον εγώ ο ίδιος να κάνω τι: να βγάλω δίκαιες αποδόσεις για τα παιχνίδια. Το σετ πιθανοτήτων όπως το λέω εγώ. Χέρτα - Στουτγάρδη (παράδειγμα) ο δίκαιος άσος στο 2,20 (παράδειγμα πάλι). Τέλος. Ένας που δεν ξέρει καλά το πρωτάθλημα αυτό, θα πει: «ωραίος ο άσος της Χέρτα στο 2,00. Βάλτον στο παρολί». Πάρε τώρα ένα κοκκινόψαρο φίλε.

2. Αυστηρά φίλτρα. Ο δίκαιος άσος είναι λοιπόν στο 2,20. Προφανώς δεν θα τον παίξουμε στο 2,25. Ούτε στο 2,30. Άνθρωποι είμαστε. Κάνουμε και λάθη. Λέμε ότι ο δίκαιος άσος είναι στο 2,20. Ποιος το λέει; Υποκειμενικό είναι. Είμαστε σίγουροι; Βάζουμε λοιπόν τα φίλτρα ψηλά. Στο πόσο το ποντάρουμε; Το πόσο αυστηρά θα είναι τα φίλτρα εξαρτάται από μας. Δηλαδή αν έναν άσο του 2,20 (όπως εκτιμούμε) θα βάλουμε προϋπόθεση να τον παίξουμε στο 2,30 ή στο 2,40 ή στο 2,50 και 2,60 και πάνω ή αλλιώς «πάσο», αυτό εμείς το καθορίζουμε. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να παίξουμε εξ’ άλλου. Όσο πιο μεγάλο το «μαξιλάρι» τόσο πιο καλό φαίνεται να είναι το στοίχημα μας. Αν αυτό που βλέπεις δίκαιη τιμή στο 2.20 το παίζεις στο 2,25 και πάνω, έχεις μεγάλη Ευαισθησία στο να βρεις το καλό μπετ. Αν το παίζεις στο 2.60 και πάνω, έχεις μικρότερη Ευαισθησία αλλά πιο μεγάλη Ειδικότητα.

3. Στοιχηματική αυτοσυγκράτηση. Δεν βρήκαμε κάτι που να περνάει από τα φίλτρα μας; Δεν βρήκαμε την απόδοση που θέλαμε; Μας «χαλάει» κάτι από το ρεπορτάζ; Δεν παίζουμε. Μα, να μην παίξουμε τίποτα σήμερα; Όχι τίποτα. Πάμε πάσο. Και το πάσο, στοίχημα είναι και πολύ σοβαρό.  Και αν αύριο είναι πάλι έτσι, πάλι πάσο. Πάλι no bet. Και καραούλι περιμένοντας να πληρούνται οι προϋποθέσεις μας. Μα πως παίζεις στοίχημα μη παίζοντας στοίχημα; Η ανήσυχη ανθρώπινη φύση δεν πείθεται εύκολα, αλλά έτσι πρέπει να γίνεται.

Με λίγα λόγια δεν πρέπει να παίζουμε πολλά. Λίγα και επιλεγμένα μπετ πρέπει να περνάνε από τα φίλτρα μας. Ούκ εν τω πολλώ το ευ. Όσο πιο πολλά παίζουμε τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα τα στοιχήματα μας να μην αξίζουν. Ενώ όσο πιο «δύσκολα» πειθόμαστε να παίξουμε, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα τα στοιχήματα μας να αξίζουν,

Στο κάτω-κάτω, αν σήμερα δεν έχει κάτι καλό να στοιχηματίσουμε, γιατί να μην κάνουμε κάτι άλλο;  Και για να παραφράσω γνωστό ανέκδοτο:

«αφού δεν παίζεις που δεν παίζεις, δεν πας για …ψάρεμα;»