"συνήθεια"

Καλημέρα. Τώρα γύρισα από την πρωτεύουσα. Έλειπα από την Πέμπτη. Πώς ζουν οι άνθρωποι εκεί; Γρήγοροι ρυθμοί, εξοντωτικοί. Μια χάβρα Ιουδαίων! Μια πολυκοσμία άγνωστη μεταξύ της, που τρέχει να προλάβει άγνωστο τι... Θα μου πεις, έχουν συνηθίσει. Άτιμο πράγμα η συνήθεια τελικά! Ο άνθρωπος μπορεί να προσαρμοστεί και στην πιο μίζερη ζωή. Ο άνθρωπος μπορεί να συνηθίσει να ζει σε μέρη όπου απουσιάζει η ζωή.

Να μην είναι άραγε η ζωή τίποτε άλλο παρά μια συνήθεια; Ένα χάσιμο χρόνου, ένα χάσιμο ευκαιριών; Μια αδυναμία που μας κάνει να προσκολούμαστε όλο και πιο πολύ σε μιαν άρρωστη συνήθεια; Μια ψευδαίσθηση ότι ζούμε; Μια ψευδαίσθηση πως όλα βαίνουν καλώς; Περπατάς και βλέπεις αστέγους να κοιμούνται καταγής και αναρωτιέσαι: μήπως όλοι τούτοι τρέχουν να ξεφύγουν από αυτούς; Μήπως εκεί βλέπουν και το δικό τους μέλλον…

Όταν πάω στην Αθήνα και φεύγοντας βγαίνω στην Ελευσίνα, νιώθω να με υποδέχεται ένας άνεμος γαλήνιος, ήρεμος, ανθρώπινος. Με τραβάει από το αυτί φιλικά, σαν να μου λέει: γύρνα πίσω στις σπηλιές, στις ερημιές, στις δημιουργικές μοναξιές. Η φύση προσφέρει καλύτερη παρέα στον άνθρωπο από ό,τι η ζωή στις μεγαλουπόλεις. Καλότυχος είναι αυτός που ζει με λίγους στα χωριά και ευλογημένος αυτός που ζει μοναχός του στις σπηλιές! 

Ένα άλλο πράγμα που απουσιάζει από τον σύγχρονο άνθρωπο είναι ότι δεν αναζητεί πια νέες προκλήσεις, δεν μπαίνει σε νέες βάρκες για νέους προορισμούς. Αποζητά μανιωδώς τη βόλεψη, να ρίξει άγκυρα σε ό,τι τον κρατάει κάτω. Στην ανάγκη να κόψει και ο ίδιος τα φτερά του. Μια θυσία στο όνομα ενός άρρωστου βολέματος! Μα να υπάρχει, άραγε, χειρότερο πράγμα από μια καθημερινότητα που παίζεται σε επανάληψη; 

Αφού θεοποίησαν το χρήμα, έφεραν την οικονομική κρίση και ο σύγχρονος άνθρωπος έγινε ο φοβισμένος άνθρωπος, ο μίζερος άνθρωπος. Τώρα πια η δουλειά, που τόσο είχε θεοποιήσει γιατί του έφερνε το χρήμα, δεν του εξασφαλίζει ούτε τα βασικά! Και δεν του εξασφαλίζει κανείς ούτε αύτη την ψεύτικη δουλειά. Άραγε να χρειάζονταν στο άνθρωπο όλα αυτά τα αγαθά; Πιο πολλά λεφτά για πολλά αγαθά – αχρείαστα, άχρηστα αγαθά! Μα τα αγαθά καλύπτουν κενά και όσο πιο μεγάλα τα κενά τόσο πιο μεγάλο το κυνήγι για τ’ αγαθά.

Τώρα στοιχηματικά όπως καταλαβαίνετε, δεν είμαι και σε θέση να γράψω πολλά. Αδιάβαστος δηλώνω και μπήκα μόνο για την παρέα σας. Έχω σταμπάρει ένα ματσάκι – ένα ζητάει ο μπούκης. Κέμπριτζ λοιπόν στον άσσο – την παρακολουθώ στενά από Λούτον εντός και στα δυο εκτός με Μάνσφιλντ και Πλύμουθ. Πήρε μόλις έναν βαθμό αλλά ήταν ανταγωνιστική και στα τρία. Έρχεται η Μόρκαμ, που την εγκατέλειψαν οι θεοί που την συντρόφευαν στην αρχή. Αλλά βλέπεις η Κέμπριτζ τελευταία, λες θα το ανοίξουν το παιχνίδι στην κόψη, αλλά επειδή ξέρεις πως μοιράζουν σωστά τα χαρτιά, περιμένεις να είναι οριακό φαβορί η Κέμπριτζ γύρω στο 2,40. Και κοιτάς τιμές για τον άσσο και βλέπεις 1,80, 1,83, 1,85 και 1,95. Και στο live να κάτσεις καραούλι για δαύτο θα πρέπει να περιμένεις πολύ μέχρι να πάει εκεί που θες. Αλλά μέχρι τότε πολλά μπορεί να συμβούν και ο χρόνος θα τρέχει αντίστροφα για σένα και τη Κέμπριτζ. Ομάδα εδώ που σου μιλάει, αλλά ο μπουκ έξυπνα σε αποτρέπει – αν δεν σου γίνει συνήθεια μπορείς να παίζεις και λίγα τέτοια…

Και γενικά βλέπω είναι ένα κουπόνι μίζερο, μίζεροι δεν είμαστε, ούτε επαίτες, ούτε κυριαρχεί πάνω η αναγκαιότητα. Αυτός που έμαθε να περιμένει στη ζωή, είδε και βρήκε πιο πολλά από τους βιαστικούς – να ισχύει άραγε αυτό και στο στοίχημ