"Δαυίδ και Γολιάθ"(από τον Nklaps)

Στον αθλητισμό και εν γένει τη μάχη, ή τον πόλεμο αλλά και γενικά στη ζωή, η έννοια του αουτσάιντερ είναι γνωστή από παλιά. Και όταν λέμε παλιά, εννοούμε πολύ παλιά. Ίσως η πρώτη καταγεγραμμένη νίκη αουτσάιντερ κόντρα σε φαβορί, που σόκαρε τον κόσμο ήταν κάπου 1000 χρόνια προ Χριστού. Η γνωστή μάχη Δαυίδ και Γολιάθ.

Ο Γολιάθ ήταν Φιλισταίος γίγαντας. Το ύψος του ήταν (λέει) περίπου 2,5 μέτρα. Φορούσε περικεφαλαία στο κεφάλι του και αλυσιδωτό θώρακα, από χαλκό και σίδηρο, που το βάρος του ήταν περίπου 50 κιλά. Είχε χάλκινες περικνημίδες στα πόδια του και χάλκινη ασπίδα στους ώμους του. Το δόρυ του ήταν χοντρό και μεγάλο και η σιδερένια λόγχη του ζύγιζε περίπου 6,5 κιλά. Ήταν αυτό που θα λέγαμε σήμερα «γκραν φαβορί». Μια μηχανή πολέμου που στην καλή (και την κακή) του μέρα διέλυε τον αντίπαλο του με το καλημέρα. Η σίγουρη επικράτηση.

Ο Δαυίδ ήταν ένας κοντοστούπης Ισραηλίτης βοσκός που δεν άντεχε να βλέπει τον Γολιάθ να εξευτελίζει τους συμπατριώτες του και κανείς να μην τολμά να τον αντιμετωπίσει. Έτσι έπεισε τον Βασιλιά Σαούλ να πάει να τον αντιμετωπίσει αυτός. Τόσο λοξός ήταν. Γιατί από σωματομετρικά υστερούσε παρασάγκας του γίγαντα. Κοντός αδύνατος ξερακιανός. Που πας ρε Καραμήτρο; Και σαν να μην έφτανε αυτό θα πήγαινε οπλισμένος μόνο με μία σφεντόνα, σαν αυτές που κυνηγάμε τις μπεκάτσες. Τρέχα γύρευε τώρα.

Η ιστορία είναι γνωστή, αλλά εμείς ξέρουμε μόνο ένα μέρος αυτής. Το υπόλοιπο μέρος μας το αποκρύπτουν και καιρός είναι να το μάθουμε.

Την εποχή λοιπόν εκείνη σε μία περιοχή όπου ανθούσε το εμπόριο είχε επινοηθεί και το στοίχημα! Υπήρχαν κάτι λοξοί Γέροντες που τους άρεσε να βάζουν τα λεφτά τους σε επίσης λοξούς παίκτες. Καταλαβαίνετε ότι μόλις μαθεύτηκε ότι θα πολεμήσει ο Γολιάθ με το Δαυίδ επικράτησε ανάμεσα στους Γέροντες η χάβρα των Ιουδαίων.

Ο Γέρων Μιχαήλ ήταν αυτός που έφερε την είδηση όλος ενθουσιασμό: «Ο my David θα κομματιάσει το Γολιάθ!» φώναξε.   Σωθήκαμε!

Ο Γέρων Νικόλαος τον κοίταξε με ύφος μάλλον μπλαζέ και τον ρώτησε σε κάτι αλαμπουρνέζικα πόσο αποτιμάται η νίκη του Δαυίδ και αν αυτό αντισταθμίζει το γεγονός ότι βάσει πιθανοτήτων το θηρίο προβλέπεται να μας ισοπεδώσει από τα πρώτα λεπτά.   Τιναφτόρε!

Ο Γέρων Γεώργιος είπε ότι την ώρα που θα γίνει αυτός ο αγώνας, γίνονται και κάτι άλλοι μικρότερης εμβέλειας αγώνες και ίσως παρεμπιπτόντως να έριχναν και σε εκείνους μία ματιά.   Ντάξει τώρα!

Ο Γέρων Αντώνιος επεσήμανε μήπως θα έπρεπε να λογαριάσουν και την πιθανότητα ο αγώνας να λήξει ισόπαλος.   Ακαλά!

Στην κουβέντα ενεπλάκη και ο Γέρων Δημήτριος λέγοντας ότι ο συνδυασμός νίκης Δαυίδ ή ισοπαλίας μπορεί να αποφέρει σημαντικά οφέλη αν και την τελευταία φορά που το αποτόλμησε αυτό, σε κάποιο άλλο αγώνα, τα είχε βρει σκούρα   Καθένας με τον πόνο του!

Τέλος, ο Γέρων Ευάγγελος επιφορτισμένος με το κόψιμο των ξύλων και με την παρασκευή των αφεψημάτων, σχολίασε σιβυλλικά ότι αν δεν κερδίσει ο Γολιάθ και αν δεν λήξει ισόπαλος ο αγώνας, τότε αυτό θα πει ότι μάλλον ο Γολιάθ θα χάσει!   Σοβαρά τώρα!

Καταλαβαίνετε για τι χάβρα των Ιουδαίων μιλάμε. Άλλα αντ’ άλλα της Παρασκευής το γάλα. Υπήρχε μεγάλη διχογνωμία. Δεν μπορούσαν να αποφασίσουν με ποιο τρόπο θα προσεγγιστεί ο εν λόγω αγώνας. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι υπήρχε μεγάλη διακινδύνευση (έτσι έλεγαν τότε το ρίσκο) να μπει φορτσάτος και ορεξάτος ο Γολιάθ από τα πρώτα λεπτά και να κόψει φέτες το μικρούλη το Δαυίδ. Ποιος παλαβός θα έβαζε λεφτά εδώ στον Δαυίδ και μάλιστα πριν από τον αγώνα;

Έτσι, κατόπιν μακρών συζητήσεων, οι Λοξοί Γέροντες αποφάσισαν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη του ματς μέχρι ενός σημείου, πριν στοιχηματίσουν. Αν ο Δαυίδ τις έτρωγε νωρίς, τόσο το καλύτερο. Τι είχαμε, τι χάσαμε! Ας τον στην τύχη του. Αν όμως π Δαυίδ έδειχνε να έχει δόντια και φωνή τότε ο αγώνας θα είχε ένα ενδιαφέρον και αν το θηρίο τα έβρισκε σκούρα τότε…  ε, τότε όλα είναι πιθανά.

Η μέρα του μεγάλου αγώνα έφτασε. Ιστορική ημέρα. Ο Δαυίδ φαινόταν να έχει μπει καλά στα πρώτα λεπτά.

«Πατάμε καλά!» φώναξε ο Γέρων Μιχαήλ. «Έλα αλογάκι μου»!

«Περνάνε τα λεπτά και κρατάμε!» σχολίασε ο Γέρων Νικόλαος. «Ρε, λες;»

«Έχω εικόνα, αν και είμαι στο δρόμο» είπε και ο Γέρων Γεώργιος «έχουμε απειλήσει δύο φορές».  

«Αντέξαμε μέχρι την ανάπαυλα. Είμαστε ισόπαλοι», είπε ο Γέρων Αντώνιος όλο αγωνία.  

Ο Γέρων Ευάγγελος έφερε στην παρέα κάτι να πιούν για την ανάπαυλα και άρχισε να γεμίζει και αυτός το όπλο του μαζί με τους άλλους. «Κερασμένα», είπε.

«Ψόφιος είναι ο γίγαντας» αναφώνησε ο Γέρων Δημήτριος. «Στα μισά του δευτέρου μέρους ζήτημα να έκανε μία επίθεση με το δόρυ. Εμείς είμαστε πιο ουσιαστικοί! Θα αρχίσω τα τραγούδια!».

«Οπλίζουμε!» φώναξαν όλοι οι Γέροντες ταυτόχρονα σε μία εικόνα που δεν θύμιζε πια χάβρα των Ιουδαίων.

Ήταν πλέον σαφές στους Γέροντες ότι η μοίρα, η Ιστορία, το Σύμπαν, ο Θεός ο ίδιος είχαν συνομωτήσει για το ποιος θα πάρει τη νίκη. Το έβλεπαν ότι εκείνη την ώρα γραφόταν ιστορία. Το έλεγαν καθαρά 0069 αστέρια που έλαμπαν στον ουρανό σαν σε σχηματισμό.

Έξι φωνές ακούστηκαν:

«Μπήκα»!

«Μπήκα»!

«Μπήκα»!

«Μπήκα»!

«Μπήκα»!

The rest is History…