"Αυγουστιάτικες παπαριές"

Τι να γράψεις και τι να ρημάξεις; Μετά την «επιτυχία» του Πόκεμον! Και παπαριές γράφτηκαν εδώ και καταθέσεις ψυχής και στοιχηματικές απόψεις, απόρροιας χρόνων, και ήρθε αυτή η μαλακία και σάρωσε στα τσατ. Πολυδιαβασμένο άρθρο του γέρο Μπαζ το Πόκεμον, ένα ρηχό κείμενο, ένα κείμενο της πλάκας, γραμμένο στο πόδι. Και όμως τιμήθηκε όσο κανένα άλλο. Ασθμαίνοντας το δεύτερο στέκεται ξεχασμένο και λυπημένο…

Γύρνα το στο «εμπορικό» φωνάζει ένας άλλος – έχουν πέραση αυτά. Να πιάσεις το σφυγμό του κόσμου, να γράφεις όχι

"στο καφενείο των μπούκ"

Στον καφενέ των μπουκ σε περίοπτη θέση θα βρεις το τραπέζι όπου κάθεται πάντα ο γέρο μπουκ – αυτό το σατανικό μυαλό λένε πως βρίσκεται πίσω από το προκαθορισμένο στοίχημα. Αυτός μοίρασε το πρώτο κουπόνι και κατάλαβε πως έχει ψωμί η υπόθεση -  να αφήσεις τον κόσμο να πιστεύει πως μπορεί εύκολα να βρει τα αποτελέσματα ποδοσφαιρικών αγώνων -  χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και ικανότητες.  Έβαλε και τις αποδόσεις και είπε: απλά τις βάζω για να μπορείτε εύκολα να βρείτε την

"κοιτάζοντας το ταβάνι"

Το χθεσινό βράδυ ήταν, θαρρώ, που το πέρασα κοιτάζοντας το ταβάνι. Υπάρχουν κι αυτές οι βραδιές, μην γελάτε, κύριοι! Να κοιτάς το ταβάνι συντροφιά με τα διαόλια σου δεν είναι και κάτι συνηθισμένο. Ο χρόνος να περνάει βασανιστικά και το ταβάνι να σε κοιτάει διαπεραστικά. Και τα διαόλια να έχουν στήσει χορό μέσα στο κεφάλι σου και όχι μόνο…

Η Καλή Νεράιδα του Στοιχήματος (Ουκ εν τω πολλώ το .pdf και «ένα κάρο» λεφτά…)

Πάντα είχα την απορία για ποιο λόγο πάμε και μπλέκουμε με το Στοίχημα και κυρίως γιατί έχουμε την απαίτηση να βγαίνουμε κερδισμένοι, αφού ό,τι και να κάνουμε δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε από πριν με βεβαιότητα την έκβαση ενός οποιουδήποτε αγώνα. Και μετά έρχεται η άλλη, η «πονηρή» σκέψη: τι ωραία που θα ήταν αν υπήρχε τρόπος κάποιοι από μας να ξέραμε από πριν την έκβαση των αγώνων: θα βγάζαμε προφανώς «ένα κάρο» λεφτά! Είναι μία σκέψη σαν ευχή που όλοι μας έχουμε κάνει στα όνειρα μας, παραδεχθείτε το. Είναι σίγουρο δε, ότι και ο Αιώνιος Παίκτης την είχε πολλές φορές κάνει αυτήν την σκέψη.

"περιμένοντας τον Nklaps"

Περιμένοντας τον Νκλαπς να γράψει για τη «νεραΐδα του στοιχήματος» και να μας βάλει στην νέα στοιχηματική χρονιά.  Από την άλλη εβδομάδα τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα – για μας ο Αύγουστος είναι μήνας προσαρμογής. Δεν πέφτουμε με τα μούτρα, για μην φάμε τα μούτρα μας. Παρακολούθηση και μάθηση, γι' αυτό προσφέρεται ο Αύγουστος. 

Ευκαιρίες τον Αύγουστο θα υπάρξουν; - πάντα υπάρχουν ευκαιρίες γι αυτόν που ξέρει τι ζητά... Αρκει

"μοναχικές σκέψεις"

Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί υπάρχουμε; Αναρωτήθηκες ποτέ από πού ερχόμαστε και που πάμε;

Ελπίζεις πως θα υπάρχουμε και μετά την καταστροφή; Τα θεμέλια ετούτου του κόσμου τρίζουν – δεν μπορεί να μην το βλέπεις;

Νομίζεις πως μπορεί ακόμα ο άνθρωπος να αλλάξει ρότα; Νομίζεις πως δεν θα ρίξει το καράβι στην

"κυνηγώντας το Πόκεμον"

Τι να γράψω κυνηγώντας ευκαιρίες ντάλα καλοκαίρι σε Τσαμπιον Λιγκ; - Κάτσε καλά ρε; Εδώ κυνηγούν Πόκεμον θα μου πεις! Σηκώθηκαν από τους καναπέδες να πιάσουν τα Πόκεμον – και τρέχουν και σταματημό δεν έχουν! Τη μια στο βγάζει λέει σε μια χασαποταβέρνα – δεν πας να φας, το αρπάζεις και έφυγες και πας για άλλο – στον μπουρδέλο το άλλο, σου έρχεται το φιρμάνι –

"όταν έκλαψε ο Μέσι"

Το φάντασμα του Μαραντόνα πλανάται για χρόνια πάνω από την Εθνική Αργεντινής. Ποιος θα μπορέσει να επαναλάβει το ακατόρθωτο; Να πάρει έναν παγκόσμιο τίτλο στο σπίτι του, όπως έκανε ο Ντιέγκο στα γήπεδα του Μεξικού το 1986; Το βαρύ φορτίο αυτό κουβαλούσε για χρόνια ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να επαναλάβει αυτά τα μαγικά που έκανε με τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής ο Μαραντόνα και πέρασε στο πάνθεον των ημίθεων του ποδοσφαίρου – ο Λιονέλ Μέσι.