Έγραψα το πρώτο μου ποίημα στα νεανικά μου χρόνια. Δεν κατάλαβα γιατί το έγραψα, αλλά κατάλαβα γιατί δεν ξαναέγραψα. Αμυδρά θυμάμαι πως ήταν μελαγχολικό, όπως όλα τα ποιήματα. Η θλίψη πηγή δημιουργίας, σκέφτηκα και προτίμησα να χαρώ τα νιάτα μου. Έριξα λίγο αλκοόλ στο ποτήρι μου για να ξεφύγω από τον κύκλο των χαμένων ποιητών.
9 Νοε 2016
8 Νοε 2016
7 Νοε 2016
"Το κλουβί με τις τρελές"
Στο κλουβί με τις τρελές, όλοι εκεί μέσα είμαστε. Αριστεροί, δεξιοί, βολεμένοι, πικραμένοι, ερωτευμένοι, προδομένοι. Δεν τα βλέπουμε τα κάγκελα, μα το κλουβί είναι εκεί και εμείς είμαστε οι τρελές μέσα. Πλάκα έχουμε, γιατί ενώ ζούμε έτσι στοιβαγμένοι και σκλαβωμένοι, καμαρώνουμε για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας...
6 Νοε 2016
5 Νοε 2016
"Το παλιό σπίτι στο χωριό"
Αχάραγα σηκώθηκα σήμερα - σαν κυνηγός, όχι σαν χαμάλης. Ήθελα να τραβήξω πάλι για το σταυροδρόμι. Εκεί όπου πήραμε το δρόμο του πολιτισμού, με τα φανταχτερά φώτα, στις πλανεύτρες πολιτείες. Εκεί όπου ο άνθρωπος άφησε μια ήρεμη ζωή, χωρίς πολλά βάρη, για μια ζωή που δεν είμαστε σίγουροι τελικά αν αξίζει…
4 Νοε 2016
3 Νοε 2016
"Ο ερημίτης μιλάει"
Ο ερημίτης μιλάει... Ψέματα! Με ποιον να μιλήσει; Ποιος ακούει ερημίτες πια; Ίσως μιλάει από μέσα του, ίσως να μιλάει φωναχτά. Αναχωρητές είναι και οι ερημίτες. Κάποτε αναχωρούσαν και πήγαιναν σε δύσβατα μέρη, όπου έψαχναν το Θεό – μα τώρα ψάχνουν τον άνθρωπο. Συνήθισαν να μιλούν μονάχοι τους και να ψάχνουν μονάχοι τους.
2 Νοε 2016
"Ο Χόκινγκ και το ρομπότ του σεξ"
Πριν από κάτι μέρες ήταν, λέει, «παγκόσμια μέρα αποταμίευσης». Να καταργηθεί! Τι παπαριά είναι κι αυτή; Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, και σου λέει βαλε σώβρακα στην ντουλάπα – κάτσε καλά, ρε! Γιατί μας δουλεύεις, κύριε; Αφού δεν μας άφησαν σάλιο οι αρχοντάδες. Βρήκαν κάτι χρωστούμενα από παλιά και μας το φόρεσαν το κοστούμι. Δεν έχουμε μαντίλι να κλάψουμε και μοιράζουν κουμπαράδες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)