"Το κλουβί με τις τρελές"

Στο κλουβί με τις τρελές, όλοι εκεί μέσα είμαστε. Αριστεροί, δεξιοί, βολεμένοι, πικραμένοι, ερωτευμένοι, προδομένοι. Δεν τα βλέπουμε τα κάγκελα, μα το κλουβί είναι εκεί και εμείς είμαστε οι τρελές μέσα. Πλάκα έχουμε, γιατί ενώ ζούμε έτσι στοιβαγμένοι και σκλαβωμένοι, καμαρώνουμε για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας...

Οι κατασκευαστές του κλουβιού είναι οι άρχοντες. Εμείς, δηλαδή, που τους επιτρέψαμε να μας χώσουν κει μέσα και να πετάξουν το κλειδί. Μια παρανόηση υπάρχει εδώ, ένα χαμένο όνειρο, που εμείς το ονομάσαμε ζωή.

Τα κανάλια είναι οι διαμορφωτές του κλουβιού. Δεν είναι διασκεδαστές, αλλά εμάς μας διασκεδάζουν μια χαρά για τα δεδομένα του κλουβιού. Τεράστιες οθόνες κρύβουν τα κάγκελα και μας υπνωτίζουν – μια ύπνωση ληθαργική.

Διαίρει και βασίλευε και να πώς συνεχίζεται η βασιλεία του κλουβιού. Βόρειοι και νότιοι ρίχνονται σε διαμάχες για πράγματα αστεία, και στα σοβαρά λουφάζουν. Φανατισμός για φανέλες και για κόματα, σκοτωμός γίνεται ποιος θα πιάσει μια καρέκλα να τρέφει τον κώλο του.

Άρτον και θεάματα – τέτοια το κλουβί προσφέρει απλόχερα. Όρεξη να ‘χεις να δεις βρακιά, άδεια μυαλά, Κατίνες να ξεκατινιάζονται χωρίς αιδώ, συνταγές μαγειρικής για τους πεινασμένους και φτιασιδωμένες ειδήσεις για τους λησμονημένους. Έχει και σίριαλ, ρηχά, σαχλά, ό,τι πρέπει για τους θαμώνες του κλουβιού.

Αίμα και σπέρμα ζητάει το κοινό και του δίνουν απλόχερα το σπέρμα, μα το πληρώνει ακριβά με το αίμα του. Η πανσπερμία φέρνει αναιμία – μα το κρύβουν κι αυτό. Το να είσαι φελλός και να επιπλέεις, δεν μπορεί να γίνει ο Μέγας αυτοσκοπός, γιατί μπορεί να σε ‘χουν ρίξει στα σκατά.

Μόνο στο κλουβί με τις τρελές θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα άθλιο και απάνθρωπο μνημόνιο, που αδιαφορεί για τον άνθρωπο και τον καταδικάζει για γενεές δεκατέσσερις. Μόνο εδώ μέσα θα μπορούσε να συμβεί οι άρχοντες που εναλλάσσονται στην εξουσία να ακολουθούν το μνημόνιο σαν κάτι θεόσταλτο. Σαν προγραμματισμένοι, σαν έτοιμοι από καιρό ξεπουλάνε τα πάντα και οδηγούν τους υπηκόους τους στον αφανισμό.

Το να σε ενοχλεί ο «ύποπτος» Τραμπ είναι δικαίωμά σου. Αλλά να υποστηρίζεις με πάθος τη Χίλαρι, που είναι πρωτεργάτης στην κατασκευή κλούβιων, φέρνει λίγο σε κλουβοκεφαλισμό. Το να μην βλέπεις σωτηρία είναι ρεαλισμός και μια ένδειξη πως ήρθε η ώρα να την κάνεις από κει μέσα. Το να πιστεύεις σε σωτήρες της πλάκας είναι ένδειξη πως κάνει δουλειά το κλουβί.

Απουσιάζει η όρεξη για ζωή και η δημιουργία στο κλειστό κλουβί, με το χαζό κουτί. Όλοι ζουν για το παρόν, θάβουν το παρελθόν και αδιαφορούν για το μέλλον. Μπορείς να δηλώσεις πολίτης του κόσμου, αλλά δεν μπορείς να πεις από πού έρχεσαι. Και στην κορυφή κανέλλα. Αλλά αγκομαχάς πια να δεις την κορυφή - πού σκέψη να την ανέβεις…

Αιωνόβιους πολιτικούς, ριζωμένους, αποτυχημένους – πού αλλού θα βρεις; Καλλιτέχνες της φακής, του σκατού και της πορδής κάπου δω μέσα θα τους βρεις. Ραγιάδες, ψεύτες και κουράδες, όλοι της γης οι κολασμένοι είναι στο κλουβί κλεισμένοι. Με χαμένα τα κλειδιά, αυτοί φωνάζουν δυνατά: «μην τ’ ανοίγεις το κλουβί, μάθαμε στη φυλακή…»

Τούτη, λοιπόν, τη γωνιά στο σάιτ θα την αναλάβει η «χοντρή πένα». Με χιουμοριστική και σκωπτική διάθεση θα παρουσιάζει έναν κόσμο σε παράνοια, σε άγνοια και αφασία. Πόσο παράκαιρα θα μοιάζουν δω μέσα τα λόγια του ποιητή «όσο και αν χτίζουν φυλακές και ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό, πάντα θα δραπετεύει…»