" Το ποντάρισμα"

Καλημέρα! Για σήμερα έχω γίνει σαν τις γριές που ξέμειναν στο ράφι – το ένα μου βρωμάει, το άλλο μου μυρίζει. Τι να παίξεις σήμερα; Τι να πιάσεις; Και τι να ρημάξεις; Καθημερινό κουμάρι; Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

"Το παλιό σπίτι στο χωριό"

Αχάραγα σηκώθηκα σήμερα - σαν κυνηγός, όχι σαν χαμάλης. Ήθελα να τραβήξω πάλι για το σταυροδρόμι. Εκεί όπου πήραμε το δρόμο του πολιτισμού, με τα φανταχτερά φώτα, στις πλανεύτρες πολιτείες. Εκεί όπου ο άνθρωπος άφησε μια ήρεμη ζωή, χωρίς πολλά βάρη, για μια ζωή που δεν είμαστε σίγουροι τελικά αν αξίζει…

"No bet"

Να κάτσεις και να σχολιάσεις αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ και Ουέφα μου φαίνεται πολύ παράκαιρο. Τώρα αν κάθεσαι και ποντάρεις σε δαύτους και περιμένεις έτσι να πάρεις το δρόμο για τη γη των Μακάρων, άλλαξε πλευρό γιατί για την στοιχηματική κόλαση σε βλέπω.

"Ο ερημίτης μιλάει"

Ο ερημίτης μιλάει... Ψέματα! Με ποιον να μιλήσει; Ποιος ακούει ερημίτες πια; Ίσως μιλάει από μέσα του, ίσως να μιλάει φωναχτά. Αναχωρητές είναι και οι ερημίτες. Κάποτε αναχωρούσαν και πήγαιναν σε δύσβατα μέρη, όπου έψαχναν το Θεό – μα τώρα ψάχνουν τον άνθρωπο. Συνήθισαν να μιλούν μονάχοι τους και να ψάχνουν μονάχοι τους.

"Ο Χόκινγκ και το ρομπότ του σεξ"

Πριν από κάτι μέρες ήταν, λέει, «παγκόσμια μέρα αποταμίευσης». Να καταργηθεί! Τι παπαριά είναι κι αυτή; Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, και σου λέει βαλε σώβρακα στην ντουλάπα – κάτσε καλά, ρε! Γιατί μας δουλεύεις, κύριε; Αφού δεν μας άφησαν σάλιο οι αρχοντάδες. Βρήκαν κάτι χρωστούμενα από παλιά και μας το φόρεσαν το κοστούμι. Δεν έχουμε μαντίλι να κλάψουμε και μοιράζουν κουμπαράδες.

"Στην όχθη με τους δημιουργούς"

Καλό μήνα σου λέει ο άλλος, κάτι είναι και αυτό. Με ευχές ακόμα πιστεύουν πως θα ξορκίσουν το κακό. Ποιο είναι όμως το κακό; Έλα μου ντε! Βγήκε κι ένας ήλιος σήμερα, αλλά ακόμα και αυτός ο παλιός θεός και να θέλει δεν μπορεί να σταματήσει την έλευση του χειμώνα.

"Κυριακή στη φύση"

Παλιά, για όσους έπαιρναν λίγο λοξά τη ζωή, υπήρχε η φράση «πήραν τα βουνά». Τώρα το να πάρει κανείς τα βουνά ίσως είναι σημάδι λύτρωσης. Γαλήνη και ηρεμία σου προσφέρει ένας κυριακάτικος περίπατος στα βουνά. Όσο ανεβαίνει ο άνθρωπος προς τα ύψη, τόσο τα προβλήματα του μένουν κάτω. Προβλήματα που μας ταλανίζουν συνέχεια, η φύση έχει έναν μοναδικό τρόπο να τα αποδιώχνει από πάνω μας, καθώς αντικρίζουμε το μοναδικό της τοπίο.

" Οι άρχοντες του κουμαριού"

«Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια.» Έχουμε πει πως το στοίχημα θέλει χειμωνιάτικο καιρό, κρύο, βροχές, χιόνια και αγέρηδες, να συνθέτουν ένα τοπίο που να σε προδιαθέτει να κλειστείς μέσα, να πετάξεις το κλειδί και να τα βάλεις με τους άρχοντες του κουμαριού. Βέβαια, αυτοί οι άτιμοι χειμώνα - καλοκαίρι είναι εκεί, πανέτοιμοι να μην σου παραχωρήσουν ούτε πιθαμή από τα εδάφη τους.