"ο άνθρωπος του καναπέ"

Οι ειδικοί – μ αρέσουν τον τελευταίο καιρό αυτοί οι ειδικοί. Που σου μιλούν για τη ζωή και για τον άνθρωπο. Ψάχνουν, αφουγκράζονται, βρίσκουν. Σκάβουν βαθιά, σκάβουν επιφανειακά, όλο κάτι βρίσκουν. Τώρα βρήκαν να μας πουν πως όποιος παίρνει στα σοβαρά τη ζωή, όποιος την εξετάζει δηλαδή σε βάθος, οδηγείται στην κατάθλιψη. Ένα φρούτο της εποχής και αυτή η κατάθλιψη –γεμίσαμε καταθλιπτικούς– άραγε να έχουν πάρει όλοι αυτοί την ζωή στα σοβαρά;

Ρε άνθρωπε μου, σου λέει ο ειδικός, έρχεσαι να ζήσεις 60, 70 χρόνια - και εσύ τι κάνεις; Σίγουρα δεν ζεις! Σε έναν κόσμο με ανθρώπους, λείπει η ανθρωπιά – δεν του κάθεται καλά, αυτό του ειδικού. Μέτα σου λέει, έχεις επιλεκτική ανθρωπιά. Τη ρουφιάνα την ανθρωπιά, σου λέει, ή την έχεις ή δεν την έχεις. Δεν μπορεί να δίνεται η ανθρωπιά αναλόγως τις ήμερες, τους ανθρώπους και τα κέφια σου.

Μετά βλέπουν πολλές ανθρώπινες ώρες χαμένες, πεταμένες σε ένα πηγάδι που οδηγεί τον άνθρωπο προς τα κάτω. Ένας τυφλοπόντικας έγινε ο άνθρωπος, που ζει κρυμμένος και ξεχασμένος. Μακριά από το φως έμαθε να υπηρετεί τα σκοτάδια! Υψηλές αξίες, ιδανικά «θάφτηκαν» κι αυτά μαζί με τον άνθρωπο. Τώρα όλοι βαδίζουν με το κεφάλι κάτω και όποιος προχωράει με το κεφάλι ψηλά, εύκολα οδηγείται στο φρενοκομείο…

Δεν την παλεύεις, σου λέει ο ειδικός, τη σύγχρονη ζωή. Όλα στο πόδι, χωρίς σχέδιο, αφημένα στη τύχη τους Ή υπάρχει ένα σχέδιο άρρωστο, κρυμμένο καλά από τους πιότερους ανθρώπους. Τους έμαθαν να θεοποιούν το χρήμα και τώρα τους πτωχεύουν - μα δεν αντιδρούν. Τους παίρνουν τη γη των προγόνων τους – μα δεν αντιδρούν. Τους παίρνουν τα σπίτια – μα δεν αντιδρούν. Τους παίρνουν το νερό – μα δεν αντιδρούν. Τους παίρνουν τον αέρα – μα δεν αντιδρούν. Τους βάζουν να υπογράψουν ενέχυρο το μέλλον των παιδιών τους, για δάνεια που δεν πήραν πότε – δεν αντιδρούν.

Homo erectus (άνθρωπος ο όρθιος). Ακόμα και ο πιθηκάνθρωπος είδε πως το μέλλον του ήταν να σηκωθεί όρθιος στα δυο του πόδια. Άλλοι λένε πως η ζέστη ήταν αυτή που οδήγησε τον άνθρωπο να αλλάξει την στάση του, άλλοι λένε η έλλειψη τροφής στα δέντρα, άλλοι ένα ακόμα τυχαίο γεγονός. Από τότε μέχρι πριν λίγα χρόνια ο άνθρωπος ήταν συνεχώς σε κίνηση. Μια διαρκής κίνηση που του εξασφάλιζε το φαΐ του, αλλά έγινε και αιτία για μεγάλες ανακαλύψεις που έκαναν τον άνθρωπο πρωταγωνιστή του πλανήτη γη.

Και τώρα στασιμότητα – ο άνθρωπος του καναπέ (ο καναπεδάνθρωπος). Τον βλέπουν οι ειδικοί και σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Ακίνητος στέκεται, μη μπορώντας πια να διεκδικήσει κάτι από την ζωή. Η καθιστή στάση, η ξαπλωμένη στάση είναι μια ξένη στάση για τον άνθρωπο. Θρέφουμε κώλους και κοιλιές. Η αγώνας για την τροφή, ο αγώνας για την επιβίωση, έγινε στις μέρες μας το υπέρτατο αγαθό – να τρως μέχρι να σκάσεις. Και όσο πιο πολύ δηλητηριάζουν τον άνθρωπο οι τροφές, τόσο πιο πολύ τις βάζει στο τραπέζι του – αυτό που συνήθως βρίσκεται δίπλα στον καναπέ.

Οθόνες, που ξερνούν κάτι σαν υπνωτικό, τοποθετηθήκαν απέναντι από τους καναπέδες. Μια αδιάφορη θεματολογία που προορίζεται για αδιάφορους ανθρώπους. Χαζοχαρούμενες φωνές, που δεν έχουν τίποτα να σου πουν, έγιναν οι φωνές που συντροφεύουν τον άνθρωπο, τον άνθρωπο του καναπέ, στο ληθαργικό του ταξίδι. Ένα ταξίδι που «σκοτώνει» τον άνθρωπο, ένα ταξίδι που δεν είναι αντάξιο της πορείας του ανθρώπινου γένους.

Περάσαμε πολλά, ρε πούστη μου, σου λένε οι ειδικοί και είναι κρίμα να σβήσουμε παραδομένοι σε έναν καναπέ. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα ούτε γι' αυτούς που πέρασαν ούτε γι' αυτούς που έρχονται. Ας βγούμε έξω για έναν περίπατο, ας ξαναβρούμε την όρθια στάση μας. Ας γίνουμε πάλι κυνηγοί, ας διεκδικήσουμε τη ζωή, ας πάρουμε πάλι πίσω τη ζωή που μας ανήκει. Ας χαζογελάσουμε στη ζωή. Ας θάψουμε τους καναπέδες προτού μας θάψουν αυτοί…