"Ελλάς αχρήστων"

Υπάρχει μια ομάδα γνωστή η "Ελλάς αχρήστων" , μια ιστορική ομάδα που κάποτε είχε δώσει πολλά στο ποδόσφαιρα, εδώ και δυο δεκαετίες βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Νεοεκλεγμένος πρόεδρος είναι ο Αγαπούλας Κυριακούλης, ανέλαβε σε μια ακόμα δύσκολη περίοδο, αφού ο προκάτοχος του, ο Δεκαπενταμελής πλοίαρχος, είχε αφήσει καμένη γη. 

Γαλουχημένος με το Γερμανικό στυλ ποδόσφαιρου, που έχει σαν κεντρική ιδέα "όλα είναι μπίζνες και όλοι είναι αριθμοί" δεν άργησε να έρθει σε ρήξη με τον αξιόλογο προπονητή που είχε η Ελλάς.

Όταν δε, ανακοίνωσε ανανέωση και αλλαγή πλάνων και αρχών, η ρήξη έμοιαζε σίγουρη. 

"πρόεδρε, ξεκίνησε ο κόουτς στο τελευταίο και καθοριστικό τους ραντεβού, πρέπει να καταλήξουμε στο ρόστερ, για να δούμε ποτέ θα ξεκινήσουμε προετοιμασία."

Ο Αγαπούλας Κυριακούλης γέλασε και του είπε:" ποιο ρόστερ αγορι μου και για ποιες προετοιμασίες μου μιλάς - ξεπερασμένα πράγματα. Τουρνέ αγόρι μου, φέτος έχει τουρνέ στην Σαντορίνη, με ηλιοβασιλέματα, να μας μάθουν, να τους μάθουμε."

Εγώ τέτοια καραγκιοζλίκια δεν τα κάνω πρόεδρε, του είπε κοφτά ο κόουτς,  θα έχουμε δύσκολο χειμώνα και αν δεν γίνει προετοιμασία θα έχουμε προβλήματα. Έχει μια ιστορία η Ελλάς και δεν μπορούμε να την ξεφτιλίζουμε."

Τρώγεται ρε η ιστορία; με το παρελθόν θα ζούμε τώρα; κάτσε καλά ρε, τον έκοψε ο πρόεδρος, και ετοίμασε βαλίτσες, τους παίκτες θα στους βρω εγώ - θα είναι της Γερμανικής σχολής."

"Εγώ έτσι δεν μπορώ να συνεχίσω, είπε ο κόουτς γεμάτος πικρία. Έχω αρχές που βλέπω πως δεν ταιριάζουν με τα νέα ήθη που θες να φέρεις στην ομάδα και γενικά στο ποδόσφαιρο. "

"Ευχαριστούμε, ο επόμενος" -  είπε και σηκώθηκε ο πρόεδρος και τράβηξε καρφί για τον νέο μάνατζερ, που μόλις τον είχε προσλάβει.

Τον έλεγαν Παρδαλιά, ένα μούτρο από αυτά τα μοντέρνα μούτρα, που είναι φτιαγμένα να ευδοκιμούν σε χαλεπούς καιρούς. Με σκοτεινό παρελθόν και λαμπρό μέλλον - έτσι δεν είναι οι περισσότεροι "φτιαγμένοι" στις μέρες μας...

Δεν είπαν πολλά - ο πρόεδρος του είπε: "θέλω να μου βρεις έναν ειδικό από το καφενείο να τον βαφτίσω προπονητή. Αν έχει και δίπλωμα καλώς, αλλιώς θα του βγάλω εγώ ένα - ξέρεις πως δίνονται τα πτυχία στην Ελλάδα;"

Δεν άργησε ο Παρδαλιάς να βρει τον κατάλληλο - όνομα αυτού - Πόδρας. Είχε κάτι μπλεξίματα με ντόπες και φάρμακα στο παρελθόν, αλλά γρήγορα θάβονται αυτά, όταν το κράτος, έχει μια αλλεργία στην κάθαρση.

Βοηθός του ορίστηκε κάποιος Ρύψας κι αυτός μπλεγμένος στα στημένα, αλλά περασμένα ξεχασμένα. Ένας αγέλαστος - ένας εχθρός της ζωής...

Με αμφιβόλου ποιότητας μεταγραφές  - ένας Αντώνιου, ο Πίου το μαύρο πιστόλι, ο Αβραάμ Λιγδόπουλος , ο Ραούλ Μαύρο και με ότι απόμεινε από την περσινή ομάδα, άρχισε η τουρνέ στην Σαντορίνη.

Μόνο προετοιμασία δεν έγινε - δημοσιές σχέσεις, εμπορικές συμφωνίες και beats soccer - κανείς δεν κατάλαβε ποτέ ήρθε η ώρα για την έναρξη του πρωταθλήματος.

Ένα τσίρκο παρουσίασαν οι Αγαπούλας, Παρδαλιάς, Πόρδας και Ρύψας. Με παίκτες που δεν ήξεραν τα βασικά, που δεν μπορούσαν να αλλάξουν δυο πάσες , γνώρισαν την συντριβή με 5-0 στο εναρκτήριο παιχνίδι.

Ο Αγαπούλας όμως ήταν γάτα, τα λεφτά που δεν έδωσε σε μετάγραφες, σε στελέχωση και προετοιμασία,  τα είχε ρίξει στα τοπικά μέσα ενημέρωσης για να τον λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Γι αυτό κι όταν οι ήττες έγιναν τέσσερις  και θέλησε ο παλιός κόουτς να μίλησε και να κατακρίνει τον Αγαπούλα και το σκυλολόι του για τα χάλια της ομάδας, του έκοψαν το μικρόφωνο και τον χαρακτήρισαν εχθρό της ομάδας.

Αφού τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, ο πρόεδρος άρχισε το πιστόλιασμα και έφυγαν σίγα σιγά όλες οι μεταγραφές, με τελευταία τον Πίου το μαύρο πιστόλι.

Το καθοριστικό παιχνίδι ήταν αρχές Νοεμβρίου, οι οπαδοί ήταν απογοητευμένοι, αλλά φρόντιζαν τα τσιράκια και τα φερέφωνα του πρόεδρου να μην γίνουν αγανακτισμένοι.

Η ομάδα κατέβηκε με 9 παίκτες και έτρωγε 6 στο ημίχρονο - η κερκίδα έβραζε, όσο και αν προσπαθούσαν οι αυλικοί να σβήσουν την φωτιά - δεν είναι και λίγο να σου τσαλαπατούν όνειρα και προσδοκίες μιας ζωής.  

Στην ανάπαυλα ξέφυγαν λίγο τα πράγματα, αλλά όταν μπήκαν οι ομάδες οι κλακαδόροι και το σκυλολόι του Αγαπούλα Κυριακούλη έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί - εδώ να πούμε πως βγήκαν 8 να παίξουν στο δεύτερο ημίχρονο λόγο τραυματισμού.

Με την σέντρα έφαγαν το έβδομο και τότε οι άνθρωποι του πρόεδρου άρχισαν να τα βάζουν με τους παίκτες - τους γιουχάιζαν, τους κατηγορούσαν για απειθαρχία,  για αδιαφορία και μη τήρηση των οδηγιών που έπαιρναν από τον πάγκο.

Έγινε χαμός γιατί μεγάλο μέρος της κερκίδας ξεσηκώθηκε εναντίον των παικτών. Μόνο κάτι λίγες ψύχραιμες φωνές είπαν:" ρε παιδιά δεν είναι δυνατόν να βάζουμε με τους παίκτες, να βαράμε το σαμάρι και το γαϊδούρι ατσαλάκωτο. Ποτέ δεν είχαμε τέτοια χάλια - δεν μπορεί ο Αγαπούλας να παραμένει στο απυρόβλητο; 

Δεν είχαν και άδικο - δεν μπορείς να χαραμίζεις την κρίσιμη περίοδο της προετοιμασίας κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη. δεν μπορείς να μιλάς για κομψότητα, για νέα εποχή, με παίκτες απροπόνητους και απλήρωτους.

Όταν ειδε ο Αγαπούλας πως το κλίμα άρχισε και γυρνούσε εναντίον του έδωσε εντολή να μπει μέσα το σκυλολόι και να διακόψει το παιχνίδι. Οι δυνάμεις καταστολής ανάλαβαν τα υπόλοιπα και ο κολλητός του, ο υπουργός αθλητισμού θα διέκοπτε το πρωτάθλημα για να πάρει ανάσες, το χάρτινο οικοδόμημα του Αγαπούλα Κυριακούλη...

Υ.γ. Τέσσερα βιβλία προτείνει ο κομπιουτεράκιας Γκαιτς για την καραντίνα. Να δώσω και γω τέσσερα - "ο Ηλίθιος", του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι,  - "η πανούκλα", του Αλμπερτ Καμυ - "Ταρας Μπουλμπα", του Νικολαι Γκογκολ και "1984"  του Τζωρτζ Οργουελ.