"Έρωτας για την Μυρτώ"

Ήταν μια κοπέλα, η Μυρτώ. Είχε μπει στην εφηβεία για τα καλά. Άβγαλτη αγάπησε έναν ξένο, έναν πραματευτή. Ήταν τότε στις παλιές εποχές που ο έρωτας έμενε συνήθως στα μάτια και στην καρδιά. Αγνές εποχές, αγνοί άνθρωποι, αγνοί και οι έρωτες.

"Γνωριμία"

Έγραψα το πρώτο μου ποίημα στα νεανικά μου χρόνια. Δεν κατάλαβα γιατί το έγραψα, αλλά κατάλαβα γιατί δεν ξαναέγραψα. Αμυδρά θυμάμαι πως ήταν μελαγχολικό, όπως όλα τα ποιήματα. Η θλίψη πηγή δημιουργίας, σκέφτηκα και προτίμησα να χαρώ τα νιάτα μου. Έριξα λίγο αλκοόλ στο ποτήρι μου για να ξεφύγω από τον κύκλο των χαμένων ποιητών.

"Πρωινό κλειδί του Παραδείσου"

Μια καλημέρα μου βγαίνει να την πω και θα την πω. Αλλά ενώ λέω με ευκολία να έχουμε μια μέρα καλή, ανθρώπινη, μετά μένω κενός, ανήμπορος να γράψω λέξη, να αρθρώσω σκέψη. Είναι και τούτη η φύση που πολλές φόρες σου παίρνει τις σκέψεις, σαν να θέλει να σε λυτρώσει…

"Το κλουβί με τις τρελές"

Στο κλουβί με τις τρελές, όλοι εκεί μέσα είμαστε. Αριστεροί, δεξιοί, βολεμένοι, πικραμένοι, ερωτευμένοι, προδομένοι. Δεν τα βλέπουμε τα κάγκελα, μα το κλουβί είναι εκεί και εμείς είμαστε οι τρελές μέσα. Πλάκα έχουμε, γιατί ενώ ζούμε έτσι στοιβαγμένοι και σκλαβωμένοι, καμαρώνουμε για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας...

" Το ποντάρισμα"

Καλημέρα! Για σήμερα έχω γίνει σαν τις γριές που ξέμειναν στο ράφι – το ένα μου βρωμάει, το άλλο μου μυρίζει. Τι να παίξεις σήμερα; Τι να πιάσεις; Και τι να ρημάξεις; Καθημερινό κουμάρι; Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

"Το παλιό σπίτι στο χωριό"

Αχάραγα σηκώθηκα σήμερα - σαν κυνηγός, όχι σαν χαμάλης. Ήθελα να τραβήξω πάλι για το σταυροδρόμι. Εκεί όπου πήραμε το δρόμο του πολιτισμού, με τα φανταχτερά φώτα, στις πλανεύτρες πολιτείες. Εκεί όπου ο άνθρωπος άφησε μια ήρεμη ζωή, χωρίς πολλά βάρη, για μια ζωή που δεν είμαστε σίγουροι τελικά αν αξίζει…

"No bet"

Να κάτσεις και να σχολιάσεις αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ και Ουέφα μου φαίνεται πολύ παράκαιρο. Τώρα αν κάθεσαι και ποντάρεις σε δαύτους και περιμένεις έτσι να πάρεις το δρόμο για τη γη των Μακάρων, άλλαξε πλευρό γιατί για την στοιχηματική κόλαση σε βλέπω.

"Ο ερημίτης μιλάει"

Ο ερημίτης μιλάει... Ψέματα! Με ποιον να μιλήσει; Ποιος ακούει ερημίτες πια; Ίσως μιλάει από μέσα του, ίσως να μιλάει φωναχτά. Αναχωρητές είναι και οι ερημίτες. Κάποτε αναχωρούσαν και πήγαιναν σε δύσβατα μέρη, όπου έψαχναν το Θεό – μα τώρα ψάχνουν τον άνθρωπο. Συνήθισαν να μιλούν μονάχοι τους και να ψάχνουν μονάχοι τους.