12 Νοε 2016

"Καυγάς με την χοντρή πένα"


«Βγάλε με, ρε παπάρα, στο γυαλί»… Έτσι σήμερα το πρωί με έπιασε από τα μούτρα η χοντρή πένα. «Με μοστράρισες δω πάνω και παίζεις μπάλα μόνος σου. Άσε να πατήσω εγώ τα πλήκτρα και παπάδες θα σου γράψω. Αλλιώς θα πάω αλλού, που με ζητάνε και για τα γραπτά μου και για την ομορφιά μου...»

11 Νοε 2016

"Οι Αγγλιδούλες και οι Εθνικούλες"

Οι αγγλιδούλες σχεδόν πάντα δίνουν το παρών στο σαββατιάτικο κουμάρι, αλλά τώρα έχει και κείνες τις ουρανοκατέβατες τις εθνικούλες. Δεν γίνεται, αδελφέ, να τις πηδήξεις ούλες… Ειδικά εκείνες τις εθνικές που βγαίνουν στην πιάτσα μια στο τόσο - πού να βρεις τα γούστα τους; Πού να πιάσεις το σφυγμό τους; Άδικος κόπος, χαμένα λεφτά.

10 Νοε 2016

"Στοιχηματική ιστορία"

Δεν θεωρείται εξυπνάδα στις μέρες μας να αγγίζεις το πυρωμένο σίδερο για να δεις αν καίει. Κάποιοι άλλοι δύστυχοι το δοκίμασαν πριν από σένα αυτό. Έτσι και στο στοίχημα, ενώ είναι δύσκολο να βρεις το δρόμο που οδηγεί στο κέρδος, είναι πολύ εύκολα να βρεις το δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή…

9 Νοε 2016

"Έρωτας για την Μυρτώ"


Ήταν μια κοπέλα, η Μυρτώ. Είχε μπει στην εφηβεία για τα καλά. Άβγαλτη αγάπησε έναν ξένο, έναν πραματευτή. Ήταν τότε στις παλιές εποχές που ο έρωτας έμενε συνήθως στα μάτια και στην καρδιά. Αγνές εποχές, αγνοί άνθρωποι, αγνοί και οι έρωτες.

"Γνωριμία"


Έγραψα το πρώτο μου ποίημα στα νεανικά μου χρόνια. Δεν κατάλαβα γιατί το έγραψα, αλλά κατάλαβα γιατί δεν ξαναέγραψα. Αμυδρά θυμάμαι πως ήταν μελαγχολικό, όπως όλα τα ποιήματα. Η θλίψη πηγή δημιουργίας, σκέφτηκα και προτίμησα να χαρώ τα νιάτα μου. Έριξα λίγο αλκοόλ στο ποτήρι μου για να ξεφύγω από τον κύκλο των χαμένων ποιητών.

8 Νοε 2016

"Πρωινό κλειδί του Παραδείσου"






















Μια καλημέρα μου βγαίνει να την πω και θα την πω. Αλλά ενώ λέω με ευκολία να έχουμε μια μέρα καλή, ανθρώπινη, μετά μένω κενός, ανήμπορος να γράψω λέξη, να αρθρώσω σκέψη. Είναι και τούτη η φύση που πολλές φόρες σου παίρνει τις σκέψεις, σαν να θέλει να σε λυτρώσει…

7 Νοε 2016

"Το κλουβί με τις τρελές"


Στο κλουβί με τις τρελές, όλοι εκεί μέσα είμαστε. Αριστεροί, δεξιοί, βολεμένοι, πικραμένοι, ερωτευμένοι, προδομένοι. Δεν τα βλέπουμε τα κάγκελα, μα το κλουβί είναι εκεί και εμείς είμαστε οι τρελές μέσα. Πλάκα έχουμε, γιατί ενώ ζούμε έτσι στοιβαγμένοι και σκλαβωμένοι, καμαρώνουμε για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας...

6 Νοε 2016

" Το ποντάρισμα"



Καλημέρα! Για σήμερα έχω γίνει σαν τις γριές που ξέμειναν στο ράφι – το ένα μου βρωμάει, το άλλο μου μυρίζει. Τι να παίξεις σήμερα; Τι να πιάσεις; Και τι να ρημάξεις; Καθημερινό κουμάρι; Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.