"Και αν σου κάτσει..."

Έρχονται τα κουπόνια τα μεγάλα, οι ευκαιρίες οι πολλές, τα μεγάλα Τζακ Ποτ του Τζόκερ, η ανάπτυξη επίσης έρχεται, όλα για τον κυρίαρχο, αλλά πεινασμένο λαό. Τώρα εμείς οι λοξοί, άμα περιμένουμε να κονομήσουμε με τις Αυριανές Αγγλιδούλες, το βλέπω λίγο χλωμό. Δεν βλέπω να κάνουμε χαΐρι με δαύτες αύριο…

"Ο ερημίτης και οι βοσκοί"

Δεν πατάει ψυχή δω πάνω το χειμώνα; Άντε να έρθουν μέχρι κάτω στους πρόποδες του βουνού, να ρίξουν μια μάτια  και μετά να τρέξουν στην θαλπωρή των πόλεων. Αυτή η ρουφιάνα η θαλπωρή, αυτή ανάγκη του ανθρώπου να μην εκτεθεί στο κρύο, έχει φέρει πιότερη παγωνιά στις ανθρώπινες καρδιές από όσο ο πιο βαρύς χειμώνας.

"Η Τέχνη του Πολέμου"

Το 400 π.Χ. περίπου έζησε ο Σου Τζου, ένας κινέζος στρατηγός που έγραψε ένα βιβλίο με 13 κεφάλαια, «Η Τέχνη του Πολέμου». Ένα από τα αρχαιότερα βιβλία στρατιωτικής στρατηγικής στον κόσμο, που έγινε η αιτία να τον προσέξει και να τον πάρει στην αυλή του ο βασιλιάς Χο Λου και να τον κάνει αρχιστράτηγο του στρατού του. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο στρατός του βασιλιά κάτω από τις διαταγές του Σου Τζου δεν έχασε καμία μάχη.

"Εδώ πολυτεχνείο"

Εδώ πολυτεχνείο, εκεί πολυτεχνείο – που είναι το πολυτεχνείο;  - πέταξαν τα μικρόφωνα, το ρίξανε στις μάσες και βούλιαξε το πλοίο! Μην μου πεις ότι θα γίνει πάλι και πορεία και θα παρελάσουν οι ίδιες φάτσες γιατί θα βάλω τα κλάματα. Δεν υπήρξε μεγαλύτερη απάτη από την γενιά του πολυτεχνείου…

"Σκόρπιες σκέψεις"

Να κοιτάς ένα τετράδιο με φύλλα κενά και να ψάχνεις τι να γράψεις, μου φαίνεται πιο ανθρώπινο. Να κάθεσαι ανάμεσα στα πλήκτρα και σε μια σελίδα άσπρη, κενή, μού φαίνεται πιο καταδικασμένο στην αποτυχία. Αλλά σάμπως δεν είναι εύκολο να αποτύχει ένα γραπτό; Και τελικά επιτυχημένο γραπτό είναι αυτό που κρεμιέται στα μανταλάκια; Ή αυτό που μένει θαμμένο;

"Ποδόσφαιρο σε λήθαργο"

'Ρε Nklaps, ρε Nklaps! Καθόμαστε εδώ με τα στοιχήματα, με τα μηνύματα, με την χοντρή πένα και με τις άλλες ομορφιές και παπαριές και δεν λες τίποτα για το «φόνο». Αφού στο έχω πει, πετάω το κλειδί καμία φορά και πέρα βρέχει. Ανενημέρωτος πιάστηκα και αδιάβαστος για το μεγάλο γεγονός τούτο...

"Ο παλιός θεός και ο παλιός σπόρος"

Το έντονο φως κι η δυνατή φωνή του ήλιου με ξύπνησαν απότομα σήμερα. «Ξύπνα τεμπέλη, ξύπνα υπναρά! Ακόμα χάνεις το χρόνο σου μες στα σκεπάσματά σου; Εγώ σηκώθηκα ψηλά και εσύ είσαι ακόμα κάτω», μου φώναξε ο ζωοδότης ήλιος και συνέχισε. «Είσαι πολύ μεγάλος πια για να ξέρεις πως το να μένεις κάτω πολύ ώρα είναι σύμπτωμα παρακμής. Ακόμα γνωρίζεις πως η ζεστασιά των σκεπασμάτων φέρνει μαλθακότητα και η νωθρότητα «σκοτώνει τον πολεμιστή...»