Εγώ, όταν ήρθε το στοίχημα του ΟΠΑΠ, εννοείται ότι ήμουν εντελώς άσχετος (καλά, όχι ότι τώρα σκαμπάζω, αλλά τότε το έβλεπα και πρώτη φορά). Τότε όλοι ξέραμε το ΠΡΟ-ΠΟ με τους γνωστούς 13 αγώνες. Έρχεται, λοιπόν, το στοίχημα και μας λέει: «αν θέλετε, βάζετε ΜΟΝΟ 4 αγώνες». Λέω και εγώ «τι λέτε, ρε παιδιά; ΜΟΝΟ τέσσερις αγώνες; Αυτό είναι εύκολο! Εδώ έχω πιάσει και 11 στο ΠΡΟ-ΠΟ.»
Και μετά, πιο πονηρά, «τι διάολο, φοβούνται εκεί στον ΟΠΑΠ μην βάλουμε παραπάνω αγώνες και τους τα πάρουμε;»! Και σου έχω πει ότι έπαιξα μία.. 9άδα, έπιασα τα... οκτώ(!) και είχα από πάνω το και θράσος να κατηγορώ τον εαυτό μου πόσο άτυχος είμαι!
Εκεί τα παράτησα και δεν ξαναασχολήθηκα σοβαρά για καιρό. Άντε να επαιζα 2-3 φορές το χρόνο. Το έβλεπα σαν λοταρία. Παίξε ό,τι να ‘ναι, μωρέ, και αν είναι να ‘ρθει, θε να ρθει. Εντελώς ασόβαρα. Έβλεπα τους άλλους και το σκέφτονταν με τις ώρες στα πρακτορεία και έλεγα από μέσα μου «τι σκεφτεστε, ρε χαζά; Αφού δεν θα μπορέσετε ποτέ να προβλέψετε με σιγουριά τι θα γίνει σε ένα ματς».
Εγώ ξεκίνησα το Δεκέμβριο του 2013 εντελώς από τύχη να παίζω συστηματικά. Λέει ένας φίλος, «άνοιξε, ρε μ..., και συ ένα λογαριασμό στην Εταιρία αυτή. Έχει και... bonus. Έχει πλάκα και χαβαλέ». Ανοίγω και εγώ. «Τι να παίξω τώρα;» τον ρωτάω. «Έλα, ρε, εμένα ρωτάς; Τόσους αγώνες έχει», λέει αυτός. Ούτε πόσα λεφτά να βάλω. Ούτε πόσα ματς να βάλω. Ούτε τι να βάλω. Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις, σαν να λέμε. Δυάδες και τριάδες φαβορί έβαζα. Εντάξει, είχα μάθει πια ότι οι... 9άδες είναι κακό πράμα! Και έβαζα κάτι πονταρίσματα ...25% των χρημάτων μου. Έτυχε εκείνη την εποχή να περνάνε τα φαβορί. Πω πω, εύκολο το στοίχημα, λέω! Από τύχη εντελώς δεν μηδένισε η κάβα μου, να πάω σπιτάκι μου. Δεν θα έγραφα τώρα στο blog σου, Βαγγέλη! Τι φταις και εσύ, καημένε...
Οι πρώτοι μου κουβάδες όμως με έκαναν να προσγειωθώ. Αντανακλαστικά προσπάθησα να ψάξω να βρω κανένα «κόλπο», πώς να κερδίσει κανείς στο στοίχημα. Στο inrernet φυσικά. Γεμάτο από τέτοια. Αυτά τα «κόλπα» μου φάνηκαν της πλάκας. Και κάπου εκεί ψάχνοντας, είδα ότι στο στοίχημα (δυστυχώς για κάποιους, λιγότερο δυστυχώς για κάποιους άλλους) υπάρχει μια κρυμμένη αλήθεια. Δεν θα την πιάσεις στα χέρια σου ποτέ αυτήν την αλήθεια, αλλά μπορείς να προσπαθήσεις να την πλησιάσεις. Και ίσως αυτό το καταφέρεις χρόνο με το χρόνο. Να την προσεγγίσεις όσο μπορείς.
Διανύω την 4η σεζόν αισίως, αφού δεν μηδένισε η κάβα τότε. Ακόμα ψάχνω για την κρυμμένη αλήθεια του στοιχήματος. Έχω διανύσει κάποια απόσταση είναι αλήθεια, μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Όταν κάνω παρέα, όμως, κάποιους τύπους σαν τον Μπαζ, καταλαβαίνω ότι είμαι ακόμα στην αρχή.
Έτσι πάνε αυτά. Κάνεις την προσπάθειά σου με αυτά που έχεις ως παίκτης. Τα «συν» και τα «πλην». Ειδικά όταν ξερεις ποια ειναι αυτά τα «πλήν», γίνεσαι ακόμα καλύτερος.
«Γιατί παίζουμε στοίχημα;» Να μια καλή ερώτηση. Γιατί, ρε παιδιά, παίζουμε στοίχημα; Καμιά ιδέα κανείς;
Για τα χρήματα; Ποια χρήματα; Πλάκα κάνουμε; Για την ψυχαγωγία; Ε, και γιατί δεν πάμε κανένα θέατρο; Για την αδρεναλίνη; Μην πω καμιά κουβέντα για την αδρεναλίνη. Από εθισμό; Δύσκολο να απαντηθεί. Ο καθένας θα έχει τους λόγους του, φαντάζομαι, αν και οι περισσότεροι θα δυσκολευτούν να απαντήσουν.
Σε ό,τι αφορά εμένα, γνωρίζω ότι θα ακουστώ εντελώς ανόητος, αν πω ότι ψαχνω ακόμα αυτήν την κρυμμένη αλήθεια που υπάρχει στο στοίχημα… Αυτό όμως είναι η αλήθεια…
Υ.Γ.1 Μπαζ, απολογούμαι για το «σεντόνι». Το παράκανα. Η... αλήθεια να λέγεται! :)
Υ.Γ.2 13% την έβγαλα την γκανιότα στα ματς Τρανμίρ και Στόκπορτ! Γίγαντα ΟΠΑΠ! Τιτάνα! (Όποιος την έβγαλε 15%, την υπολόγισε λάθος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου