"Black Friday και σκατά να φας"

Δεν την έζησα την Black Friday και έχω σκάσει. Ήρθε και σε μας η αμερικανιά τούτη. Για κάτι απίθανες προσφορές, λέει, κάτι απίθανοι τύποι κάνουν ουρές και ξεχύνονται σαν τα ζα. Να σταθώ και γω στην ουρά να νιώσω την ηδονή του κοπαδιού, έστω για μια φορά...

Εδώ δυο άτομα βρίσκω μπροστά μου στο περίπτερο και μια φλασιά την τρώω. Όχι να πάω να στηθώ μαζί με ψωνισμένους γιάπηδες, να σπρώξω και να σπρωχθώ σε μια ούρα που οδηγεί στα σκατά...

Σκατά να φας, μνημόνιο, μέχρι να μην υπάρξει άνθρωπος να στηθεί σαν όρθιο στειλιάρι σε τέτοιες ουρές. Μα τιμούν άραγε αυτά τα πράγματα τη διαδρομή του ανθρωπίνου είδους; Και μόλις τους αμολήσουν, εκεί γίνεται το γλέντι. Τρέχουν σαν υστερικοί, βγάζοντας υστερικές κραυγές να μπουν μέσα να αγοράσουν κάτι που ίσως και να μην χρειάζονται στ' αλήθεια. 

Έχω και ένα φίλο που έχει λίγο παλαβώσει και όλο λέει για συνομωσίες. «Με κάτι τέτοια, λέει, θέλουν να δείχνουν πως ο άνθρωπος τρελαίνεται να γίνεται μαζάνθρωπος. Και τα κάπιταλ κοντρόλ τέτοια είναι, λέει, και «η ώρα της γης» ή «η ώρα του μαλάκα». Όλα έχουν σαν στόχο τον άνθρωπο...»

Και για ψεκασμούς μιλάει ο «ψεκασμένος». Και του λέω «ποιους να ψεκάσουν μωρέ; Αυτοί γεννηθήκαν ψεκασμένοι». Το κακό με τις συνομωσίες είναι ότι η μια φέρνει την άλλη και δεν σε παίρνει κανείς στα σοβαρά. 

Θυμάμαι ένα φίλο από το σχολείο. Χαθήκαμε. Τον είδα ύστερα από χρόνια. Είχε πάει και εξωτερικό ένα φεγγάρι. «Ρε, μου λέει, έχουν και καλά πράγματα έξω, αλλά εδώ μας φέρνουν όλα τα πουστηρλίκια». Πριν από το Millennium μιλάμε αυτά…

Και τώρα μας έφεραν το στήσιμο στις ουρές. Μας βλέπουν τώρα με τους δορυφόρους έτσι στημένους και στριμωγμένους και σχεδιάζουν και άλλα μέτρα. «Ποιοι θα αντιδράσουν», λένε, «αυτοί; Κάτσε καλά, ρε, αυτοί είναι απασχολημένοι με σάχλες. Ό,τι απίθανη μαλακία τους ρίχνουμε για να πέφτουν σε λήθαργο, την καταπίνουν αμάσητη και μας ευγνωμονούν γι' αυτό.»

Και βρήκε την ευκαιρία το Υπουργείο Εργασίας και δήλωσε παρών. «Τυχόν ατασθαλίες, λέει, αν έγιναν στα εργασιακά, θα παταχτούν» Έλα! Δεν το πιστεύω! Εδώ έχει μετατραπεί η Ελλάδα σε εργασιακό μεσαίωνα, τούτο τους μάρανε. «Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή.» - «Δεν μας χέζεις, ρε Νταλάρα», ταιριάζει επίσης εδώ. 

Τώρα αυτά μπορεί να τα λέω και από τη ζήλεια μου γιατί δεν μπόρεσα να συμμετέχω και γω σε μια ούρα – έστω και στου γαϊδάρου. Να μυρίσω μασχάλες ιδρωμένες, ίσως και ποδαρίλα. Αχ πόσο την ήθελα αυτή την ανατριχίλα! Άσε τις κουβέντες που θα στήνονται γύρω από τις ουρές - πόσο βαρυσήμαντες και τι επιπέδου θα είναι! 

Θα ενημερώνομαι, να με ενημερώνετε και σεις. Αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο, να προλάβω να παρευρεθώ. Θα μου πεις, και τι θα ψωνίσεις; Σώπα, καημένε, κάτι θα βρω! Αφού για τις ουρές θα πάω. 

Υ.Γ. Δεν θέλω να ψωνίσω, δεν θέλω καν να βγω. Αν με δεις στις ουρές, πέτα μου ένα αυγό...

διαβάστε ακόμα "το κλουβί με τις τρελές"